یکی از موضوعات داغ روزهای اخیر دنیای بازی رومیزی در ایران، مساله حقوق مولف و مالکیت معنوی است. ماجرا هم از اعتراض جیمی استگمایر موسس Stonemaier Games، به کپی‌کننده‌ی ایرانی بردگیم Wingspan آغاز شد و بعدا این بحث کش آمد و ادامه پیدا کرد و اخیرا هم در پستی در بلاگ استون‌مایر مجددا از آن یاد شد.
سالیان زیادی است که ما در ایران، مصرف‌کننده‌ی غیر مجاز محصولات فرهنگی غیر ایرانی (و در بسیاری از موارد ایرانی!) بوده‌ایم، از سیستم عامل و نرم‌افزارهای کاری گرفته تا موسیقی و فیلم و سریال و چیزهای دیگر. در یکی دوسال گذشته که بازار بازیهای رومیزی رشد زیادی پیدا کرده، تولیدکنندگان زیادی به سمت اسکن و کپی بازیهای مطرح خارجی رفته‌اند و اینگونه است که شاهد آمار روز افزون نسخه‌های غیر اصل بردگیم‌های معروف هستیم که بدون کسب اجازه از صاحب اثر تولید می‌شوند. این پدیده از نظر من یک آفت فرهنگی است که از هرجا جلوی آن را بگیریم سود کرده‌ایم. نه تنها در زمینه‌ی بازیهای رومیزی، بلکه در مورد تمام محصولات فرهنگی اعتقاد دارم بهتر است به شکل فردی تلاش کنیم تا این عادت را تعدیل و تغییر دهیم و سپس جایگزین کنیم.
اما قبل از اینکه در مورد معایب این عادت فرهنگی صحبت کنم بیایید ببینیم که اصولا مالکیت معنوی چیست و چرا اهمیت دارد؟ قبل از شروع بگویم که این اطلاعات را به شکل جسته و گریخته از منابع مختلف گردهم آورده‌ام و از آنجاییکه نه وکیل هستم و نه از قانون‌گذاری سررشته‌ای دارم پیشنهاد میکنم اگر سوالی در این زمینه دارید با یک حقوقدان مطرح کنید.
زمانیکه یک مولف اثری را خلق می‌کند (در قالب کتاب، مقاله، بیانیه، موسیقی، فیلم، بازی، نرم‌افزار و …) مالکیت فکری و معنوی آن را صاحب می‌شود. این مالکیت شامل کلیت محصول است و ممکن است روی اجزای آن اعمال نشود. مثلا نویسنده/ناشر یک کتاب مالک کلمات آن کتاب به شکل مجزا نیست بلکه مالک متن و نگارش و عنوان آن است.
کپی‌رایت جدای از اینکه یک قانون مکتوب است، یک قانون و رفتار نانوشته و اخلاقی نیز هست و قصدش ممانعت از تکثیر اثر هنرمند/مولف بدون کسب اجازه‌ی اوست. بعد از خلق اثر و زمانیکه محصول در اختیار عموم قرار گرفت، خالق آن به شکل اتوماتیک مالک اثر شمرده می‌شود و حتی نیازی نیست تا این مالکیت را جایی ثبت کند و یا حتی نیازی نیست که در پای آن بنویسد: «تمام حقوق محفوظ است». گرچه که ثبت شدن رسمی یک اثر، پیگیری حقوقی آن در صورت سرقت را بسیار آسان‌تر می‌کند.
هرگونه نقض مالکیت اثر، شامل استفاده و تکثیر و تغییر بدون کسب اجازه از صاحب اثر، سرقت فرهنگی حساب می‌شود.
اما در مورد بازی چطور می‌توان حدود و مرزهای این حق را تعریف کرد؟ طبق قانونِ بسیاری از کشورها، کپی‌رایت نمی‌تواند ایده‌ی کلی، اسم و عنوان یک بازی را حفظ کند. یعنی به طور مثال بازی وینگزپن هیچ حقی نسبت به بازیهای متفاوت دیگری که با موضوع پرندگان تولید می‌شوند ندارد. همچنین کلمه‌ی وینگزپن (به معنای طول بال) شامل این حق نمی‌شود چرا که یک عبارت عمومی و غیر قابل انحصار است (توضیح بیشتر در این مورد در بخش نام‌تجاری). همچنین مکانیزم‌ها و قوانین بازی به شکل جدای از هم قابل مالکیت نیستند، مثلا کسی نمی‌تواند خود را مالک «تاس ریختن» بداند (توضیح بیشتر در این مورد در بخش ثبت امتیاز). چیزی که در مورد کپی‌رایت یک بازی قابل مالکیت است ترکیب قوانین، روش بازی و گرافیک و تصویرسازی بازی با یکدیگر است.
در واقع زمانیکه یک بازی تولید شد دیگر کسی حق ندارد آن پکیج (شامل موضوع، قوانین و تصاویر آن کنار هم) را بدون اجازه تولید کند. در عین حال می‌توان اینکار را با اعمال تغییراتی در محتوای بازی انجام داد که طبق قانون این تغییرات باید میزان مشخصی داشته باشد به شکلی که بتوان دو اثر را متفاوت قلمداد کرد. به عنوان مثال بازی جالیز با وجود اینکه در طرح کلی بر اساس بازی Bohnanza طراحی شده ولی به دلیل تغییراتی که در قوانین و گیم‌پلی و تصویرسازی بازی اعمال شده یک اثر جدید شمرده می‌شود (گرچه که همچنان پایبندی اخلاقی حکم می‌کند که نام بازی الهام‌بخش ذکر شود).
نام تجاری یا تریدمارک، یک عبارت، کلمه، سمبل، طرح و یا ترکیبی از تمام این موارد است که نمایش‌دهنده‌ی نوع خاصی از محصول در مقایسه با محصولات مشابه دیگر باشد. نام تجاری در صورتی می‌تواند قابل پیگیری و ثبت باشد که جزو دارایی عمومی حساب نشود. به عنوان مثال کلمه‌ی رکب به عنوان یک اسم قابل ثبت نیست چرا که یک کلمه‌ی عمومی است، اما کلمه‌ی رکب که با رسم‌الخط منحصر بفرد روی جلد بازی رکب حک شده یک نام تجاری است و کسی حق ندارد این کلمه را با همین شمایل و ظاهر روی محصول دیگری استفاده کند.
نام تجاری، مناسب برای حفاظت از لوگوتایپ و عنوان اثر و جلوگیری از کپی شدن آن در محصولات مشابه است.
البته قوانین به صاحب اثر اجازه می‌دهند که کلمات خاص را ثبت کنند. این کلمات می‌توانند اسم بازی، اسم شخصیتی درون بازی و یا حتی یک عنوان تخیلی باشد. مثلا جنگ ستارگان، پوکمون و Magic the Gathering به عنوان تریدمارک شناخته می‌شوند.
ثبت امتیاز روشی برای حفظ ابداعات و اختراعات از طریق ثبت آن است که معمولا با صرف هزینه انجام می‌شود.
در مورد بازی این ویژگی می‌تواند برای ثبت مکانیزم‌ها و روش‌های ویژه‌ی بازی (که با کپی‌رایت قابل ثبت نیستند) استفاده شود.
مثلا ایده‌ی MeeplItem در سری بازیهای Tiny Epic که همان مآدمک‌هایی هستند که در طول بازی به شمشیر و تفنگ و ادوات دیگر مجهز می‌شوند یک ایده‌ی ثبت شده است. برخلاف کپی‌رایت و تریدمارک، پتنت زمان‌دار است و به طور معمول باید در فواصل زمانی مشخص تمدید شود و از آنجاییکه انجام اینکار هزینه‌ی بالایی دارد باید بسیار سنجیده در مورد آن تصمیم گرفت.
هر صاحب اثری می‌تواند اجازه‌ی استفاده از تمام یا بخشی از اثر خود را به شخص/شرکت دیگری بدهد. این اجازه که توسط قراردادی با عنوان License انجام می‌شود ممکن است انحصاری یا غیر انحصاری و با ذکر شرایط باشد. معمولا لایسنس بر اساس زبان و منطقه داده می‌شود، مثلا لایسنس تولید و توزیع بازی Loot به زبان «فارسی» و در کشور «ایران» به رومیز داده شده است. در قرارداد لایسنس، اجازه‌ی استفاده یا عدم استفاده از محتوای اصلی (تصاویر و گرافیک) نیز ذکر می‌شود همچنین لایسنس مانند هر قرارداد دیگری زمان‌دار است و بعد از اتمام آن می‌تواند تمدید شود. به طور معمول صاحب اثر در ازای لایسنس بخشی از درآمد حاصله را طبق قرارداد خواهد گرفت.
تقریبا کار خاصی لازم نیست انجام دهید. همینکه محصولتان تولید و عرضه شود خود بخود مالکیت شما بر آن ثبت شده است و سرقت آن قابل پیگیری است. گرچه که اقداماتی مثل ثبت آن در شورای نظارت بر تولید اسباب‌بازی، ثبت اسم و مشخصات محصول در پایگاه‌های بازی مثل Boardgamegeek و حتی اقداماتی مثل معرفی در شبکه‌های اجتماعی و غیره می‌تواند تا حد بسیار خوبی جلوی کپی محصول شما را بگیرد. برای موارد جزیی‌تر مثل لوگوتایپ و تصویرسازی می‌توانید از توضیحات روی جعبه و دفترچه با متنی شفاف و واضح استفاده کنید. همچنین قرار دادن علامت TM کنار لوگوتایپ عنصر کاملا محکمه‌پسندی جهت حفاظت از عنوان تجاری و لوگوتایپ حساب می‌شود.
عدم رعایت حق مولف همانطور که گفتم جدای از اخلاقی نبودن (که تصمیمی شخصی است) معایب دیگری دارد که در دراز مدت آسیب‌هایی به این پدیده و مخاطبانش می‌زند هرچند که شاید در کوتاه مدت عده‌ی زیادی را راضی نگاه دارد:
تغییر هر عادتی در ابتدا بسیار دشوار است، به خصوص عاداتی که آسایش نسبی ما را فراهم می‌کرده‌اند. درست است که دانلود موسیقی و فیلم برای مصرف شخصی یک بحث است و استفاده‌ی تجاری از دسترنج دیگران و پول درآوردن با ایده‌ها و تلاش چند ساله‌ی یک تیم یک بحث دیگر، اما توجه کنیم که هر تصمیمِ شخصی در نهایت یک آینده‌ی جمعی را می‌سازد.
پیشنهاد من این است که قبل از هرچیز بپذیریم که این رویه اشتباه است: پذیرش قدم اول ترک عادت است. سپس بدانیم که راه‌های زیادی برای جایگزین کردن عادات وجود دارد. موسیقی خارجی را می‌توان دانلود نکرد و از اسپاتیفای گوش کرد، موسیقی ایرانی را می‌توان از بیپ‌تونز خرید، به جای مایکروسافت وُرد می‌توان از گوگل داکز استفاده کرد، می‌توان منبع عکسی که استفاده می‌کنیم را ذکر کرد، می‌توان در کنار چند عنوان کپی چند عنوان اوریجینال داخلی هم خرید و غیره. حالا اینکه نمی‌خواهیم یا سخت‌مان است یک انتخاب شخصی است ولی یادمان نرود که فرافکنی و نپذیرفتن اشتباه، اشتباه بزرگتری است. دیدن راهی که سال‌ها پیش صنعت بازیهای ویدیویی و موبایلی ایران طی کرد و بررسی نتایج آن می‌تواند درس‌های زیادی برای ما داشته باشد تا روند تحول صنعت نوپای بردگیم در ایران را با مسوولیت و محافظت بیشتری همراهی کنیم و تلاش کنیم تا از بازیهای اوریجینال ایرانی و نیز بازی‌هایی که با کسب اجازه و با رعایت حقوق مولف تولید شده‌اند بیشتر حمایت کنیم تا بتوانیم همان خلاقیت و نوآوری و زیبایی که شایسته‌ی این سرگرمی بی‌نظیر است را به آن برگردانیم.
نظر شما در مورد مالکیت معنوی و تاثیر آن چیست؟
ثبت دیدگاه
خوشحال می‌شوم که دیدگاه شما را در مورد مقاله‌ی ارائه شده بدانم.
ممنون می‌شوم در نگارش دیدگاه خود این نکته‌ها را در نظر بگیرید:
{{{review.rating_comment | sstr | nl2br}}}
نمایش
رومیز گیمز طراح و تولیدکننده بازیهای رومیزی و فکری است که در سال ۱۳۹۴ به عنوان یک رسانه‌ی مستقل و با هدف گسترش و ترویج فرهنگ بازیهای رومیزی و سرگرمی‌های دورهمی آغاز به کار کرده و در سال ۱۳۹۸ با کمک طراحان و هنرمندان با استعداد ایرانی شروع به طراحی و تولید بازی نموده است.
سلام به اقاي سلامتي عزيز
ميگم كه ايا امسال شما تو فكر درست كردن برد گيم اورجينال هستيد؟
چون من عاشق همه ي بازياتونم و همشو دارم
سلام. ممنون
بله اینجا توضیح داده‌ام:
http://roomizgames.ir/2020/03/21/report-98/
درود و سپاس فراوان بابت این متن مهم و آموزنده امیر جان. به امید اینکه دوستان و هموطنان گرامی در این باره ژرف تر اندیشیده و پخته تر عمل کنند.
سلام هوتن‌جان. سپاس از تو
من هم امیدوارم 🙂
سلام به اقای سلامتی عزیز
دوتا سوال داشتم
۱-ایا رومیز شو را ادامه میدی؟
۲- ایا بازی شاهراه رو نقدمیکنید؟
سلام به شما
پاسخ هر دو منفیه 🙂
سلام ممنون از مقاله ی خوبتون
سلام. سپاس از شما
برخی مطالب فوق منطقیه. ولی بخشی از اون رو قبول ندارم و اینطور به نظر میرسه که چون خودتون 4 تا بازی معمولی به اصطلاح «تولید» کرده اید و از طرفی لایسنس یکی دوتا بازی رو هم خریدید، مایل نیستید بقیه هرچند محدود جلو دست و پای شما باشن.
بخشی از مطالب شما بیشتر جنبه حفظ حریم بازار خودتون بود تا حمایت دلسوزانه از تولید کننده خارجی ای که خیلی هاشون رغبتی به تعامل با ایران ندارن.
طبیعیه اخلاقا” کپی بازی کار خوبی نیست … ولی وقتی سازنده خارجی بازی نگاه منفی داره روی ایران و ایرانی، تحریم هم که هستیم، جابجایی پول آسون نیست و چندین دلیل دیگه، برای گروهی که میخوان وارد موضوع ساخت و تولید و انتشار بازی رومیزی بشن و سرمایه زیادی هم ندارند، از ابتدا طراحی کردن یک بازی، سنگ بزرگه. و در ابتدا شاید مجبور باشن بازیهای ساخته شده رو (حالا یا با تغییر یا بدون تغییر) منتشر کنن تا هم توی بازار شناخته بشن هم شرایطی پیش بیاد برای تولید بازی یا اخذ لایسنس.
بعدش… خودت با خودت روراست باش. شما موزیک خارجی گوش نمیدی؟ یا فیلم خارجی نمیبینی؟ حقوق مولف و تولید کننده اونها رو رعایت میکنی ؟
الان اینجا چون موضوع تخصص و حرفه شماست، مساله «کپی رایت» اهمیت پیدا کرده؟
انتظار داری بنده گیمر ایرانی، با درآمد خیلی محدود که شاید کل حقوق یکماهش به اندازه خرید یک دونه بازی نسخه اورجینال هم نباشه، برم برای رضایت آقای Mr. X که ایران رو آفت دنیا میدونه، 1.5 میلیون تومن پول پرداخت کنم؟ (که نصف اون مبلغ هم میره توی جیب جناب دلال که خودش رو با اسم قشنگ «توزیع کننده بازی های فکری» معرفی میکنه)
خودم این جواب کلیشه ای روشنفکرنمایانه رو خوب بلدم: تا زمانیکه امثال من هستند، صنعت بازی رومیزی در ایران پیشرفت نمیکنه!
پس به جای به راه راست هدایت کردن امثال من، خودتون با وجدان خودتون خلوت کنید و هرجوابی که میخواید به این نقد من بدین و برای خودتون بازگو کنید.
من هم حرف شمارو می فهمم
من هم کاملا با نظر شما هم عقیده هستم
سلام،
بخش‌هایی از نظرتون رو پاسخ میدم:
– ما در رومیز پنج ساله داریم تلاش می‌کنیم دنیای بازی رومیزی در ایران شکل بگیره و گسترده بشه پس به ما انگ «حفظ حریم بازار خودمون» نزنید که اصلا بهش نیازی نداریم و هدف ما رشد و توسعه‌ی صحیح این سرگرمیه.
– من برای ناشر خارجی دلسوزی نمیکنم و اصلا حرفم این نیست. حرف من رعایت اصول حرفه‌ای و اخلاقیِ کار کردن برای رسیدن به فضای خلاقانه است وگرنه که اون ناشر خارجی اصلا دستش نمی‌رسه بخاد کاری بکنه. مساله حرفه‌ای شدن فضای تولید ایرانه.
– اینکه میگید ناشران خارجی تمایلی به همکاری ندارن رو نمیدونم از روی چی میگید ولی توی همین یکساله بیش از ۱۰ بازی در ایران با لایسنس تولید شده. پس کاملا شدنیه و کار سختی هم نیست و میشه راه‌هاش رو پیدا کرد همونطور که خیلی‌ها پیدا کردن. لزومی نداره وقتی تصمیم می‌گیریم تولید کنیم سریع یه بازی از قفسه دربیاریم بذاریم روی اسکنر. می‌تونیم تلاش کنیم و با ناشر و طراح ارتباط برقرار کنیم که با یک ایمیل ساده امکان‌پذیره.
– اینکه تولیدکننده‌ی تازه‌کار حتما باید بازی از صفر طراحی کنه رو هم من نگفتم. اتفاقا هرجا پیش میاد و صحبتی میشه به همه پیشنهاد میکنم بازی رو اگر میشه لایسنس بگیرن و عینا تولید کنن یا اگر نمیشه با تغییرات تولید کنن تا با چالش‌های پیش‌تولید و تولید آشنا بشن
– در متن هم اشاره کردم که دانلود فیلم و موزیک برای استفاده شخصی خیلی فرق میکنه با اینکه ثمره‌ی دسترنج چندین نفر رو برداری و ازش پول دربیاری. خود شما یکی متن همین کامنتت رو کپی کنه به اسم خودش یه جای دیگه استفاده کنه مطمئنا ناراحت میشی. غیر از اینکه جهت اطلاعتون خیلی‌ها در همین شرایط هم تلاش می‌کنند تا حتی برای استفاده شخصی هم تا جاییکه امکان داره حق مولف رو رعایت کنن. موزیک خارجی رو از اسپاتیفای گوش میکنن، موزیک ایرانی رو از بیپ‌تونز می‌خرن، بازیهای ویدیویی و موبایلی رو می‌خرن. مساله رو صفر و یکی نبین، میشه تلاش کنیم تا هرجا که امکانش هست رعایت کنیم.
– من نگفتم بازی کپی نخرید و حتی نگفتم که جاش برید بازی اوریجینال بخرید. اگر متن رو خونده باشی اشاره کردم که کپی بخر ولی کنارش دو تا بازی ایرانی اوریجینال یا لایسنس دار هم بخر. حمایت کن تا در یکی دو سال آینده اصلا نیازی نباشه بخایم کپی کنیم.
– در نهایت همونطور که در متن هم گفتم این یک انتخاب شخصیه و شما حق داری هرطور میخای عمل کنی. من انتخاب خودم رو کردم و تلاشم رو برای حمایت از محصولات اوریجینال یا لایسنس دار ادامه میدم حتی اگر به مذاق خیلی‌ها خوش نیاد
موفق باشید
ببخشید می شه درباره بازی ساکورا یه مقاله بنویسید
سلام
میخواستم بدونم تاریخ حدودی عرضه بازی لوت کیه و اینکه برای این بازی قانون کپی رایت رعایت شده یا نه
سلام. اواخر اردیبهشت عرضه میشه.
بله لایسنس تولید بازی به زبان فارسی رو گرفتیم.
سلام
من با بخشی از نظرات شما و دوستمون آقای محسن بهرامی موافقم.
من نمیگم کپی رایت و یا لایسنس بده
من میگم حداقل اگر قراره لایسنس گرفته نشه؛ یا میخواد گرفته بشه؛ روی کیفیت کار کنن. کیفیت خیلی مهمه
واقعا آدم وقتی کیفیت بردگیم های خارجی رو میبینه انگشت تعجب به دهان میگیره
الان تو ایران جوری شده هر کی که یه دستگاه فتوکپی و پرینتر داره، شروع به ساخت بردگیم میکنه.
کدوم یک از تولید کنندگان ایرانی حاضره ضمانت کنه بعد از اینکه بازیش فروش رفت؛ اگر قطعه ای خراب شد؛ اون رو دوباره برای خریدار بفرسته. حالا با دریافت هزینه یا رایگان
برای مثال اوینا که بردگیم پندمیک رو به فارسی کپی کرد و من ازشون خریدم. یکی از کارت ها زیر پرس(لمینت) خراب شد. هرچی پیام میدم جواب نمیدن و فقط جواب سلام رو میدن و میگن نمیصرفه که بخوایم اون کارت رو دوباره چاپ کنیم.
یا اون آشوری که برای اینکه ضرر نکنه رفته سراغ تخریب دیجی کالا.
چند جمله آخر میدونم ربطی به بحث نداره.
فقط میخوام بگم جدای گرفتن لایسنس و نگرفتن؛ دست به دست هم بدیم و به جای تخریب، کاری کنیم که بردگیم ها تو ایران با کیفیت بالا تولید بشن و گروه های کوچیک دست به دست هم بدن و فقط فکر جیبشون نباشن.
شنیدن این حرفا از دهن کسی که بهش باور داره خیلی قشنگه و شنیدن همین حرفا از بعضیا چقدر اذیت کنندست.
عرض سلام و خسته نباشید
آقای سلامتی من چند وقتی هست که با سایت شما آشنا شدم و خیلی از مطالبتون لذت میبرم! ممنونم از مطالب خوب و مفیدی که قرار میدید. غیر از مفید بودن مطالب باید بگم که مطالبتون خیلی حرفه ای هستن و این نشان دهنده اینه که شما و تیمتون، کارتون رو خیلی خوب بلد هستید و این خیلی خوبه که با این طور مطالب سعی در فرهنگ سازی و اطلاع رسانی دارید.
بنده یه سوال مرتبط با مقاله ای که نوشتید داشتم. اگه یه بازی طراحی بشه که درون بازی از اسم یا تصویر فیلمها، هنرمندان و یا ورزشکاران استفاده بشه، اون هم نیاز به کسب اجازه یا لایسنس داره؟ اگر بخواهیم بازی رو ثبت کنیم، به این مسئله گیر میدن یا ثبت میکنن؟
ممنون میشم که راهنمایی بفرمایید.
سلام و ممنون از شما
بله به طور عمومی اسامی و محتوای فرهنگی (فیلم، عکس و …) در مالکیت خالق اثر هستش و برای استفاده باید اجازه بگیرید. در مورد اسامی افراد هم همینطوره و باید ازشون اجازه بگیرید (لزوما ممکنه این اجازه در قالب قرارداد نباشه، یا حتی نیازی به تبادل مالی نباشه و صرفا با اجازه این کار انجام بشه). اما موقع ثبت کسی به این قضیه فکر نمیکنم کاری داشته باشه، یعنی مسوول ثبت از شما نمی‌پرسه که اجازه استفاده دارید یا نه. اون کارش اینه که چک کنه ببینه شما بازیتون مشابهی داره یا نه و اینکه محتوای مناسب هست یا نه.
سلام آقای سلامتی ببخشید تمام بازی های رومیز «تولید شده ها و در دست توبید ها و آیندگان » همه با رعایت قوانین کپی رایت و… تولید شدن؟ خیلی ممنونم
سلام. غیر از گیلاس و زیرخاکی (که فقط رضایت شفاهی طراح رو داریم) باقی بازیها با رعایت کپی‌رایت تولید شدن. بازیهای امسال و سال بعدمون هم که همه اوریجینال هستند.
سلام! اول بگم که رومیز از این به بعد یه طرفدار دو آتیشه داره! باید از رومیز تشکر کنم که منو با بازی رومیزی آشنا کرد. من اولین باری که متوجه شدم به جز شترنج و منچ و مار پله بازی های جذاب دیگه ای هم هستن، زمانی بود که سایت شما منو با بازی رومیزی (star realms) یا همون قلمرو ستارگان آشنا کرد. من 14 سالمه و حالا بعد از گذشت دومین سال از آشنایی من با دنیای بازی های رومیزی من تا حالا دو تا بازی ساختم! ولی فعلا می خوام تجربه کسب کنم.
می خواستم بدونم که اگه من یه بازی کارتی جدیدم از المان های بازی استار رلمز استفاده کنم (مثل علامت سکه برای پول یا مگسک برای حمله) ولی قوانین بازی، روش بازی و… رو عوض کنم مشکلی نیست؟
با تشکر از تیم رومیز و آقا امیر سلامتی
سلام
بازی به همون شکلی که طراح درست کرده که نمیره برای چاپ! گرافیست و تصویرساز و غیره روش کار میکنن.
در مرحله ماکت از هر عنصر گرافیکی استفاده کنید مشکلی نداره
ممنون از پاسخگویی تون!! 🌻🌻🌻🌻🌻
سلام آقای سلامتی ببخشید اگر یه بازی رو کپی کنیم و اونو فقط خودمون بازی کنیم و نفروشیم آیا باز هم گناهه؟ 😉ممنون
سلام. تا جاییکه میدونم مانعی نداره
سلام
ممنون از مطالبی که میذارید
شاید تو قسمت دیگه ی سایت گفته باشین، میشه بازی هایی که تو ایران با لایسنس زده شدن رو معرفی کنید؟
ممنون
سلام. دقیق اطلاع ندارم. باید از هر ناشری جداگونه جویا بشید.
اونایی که من میدونم ایناس: رکب، لوت، فوتبال بزنیم، دژ، بومزی، کاروبار، شش قلو، بنگ، مدرن آرت، تورتوگا و اینا
ولی میدونم که بازم هست و ممکنه از خاطرم رفته باشه
سلام. یه سوال داشتم.
اگه یه بازی ویدیویی خارجی رو بخوام رومیزی کنم (و تغییراتی هم طبیعتا توش باید رخ بده) ، میشه یه بازی اورجینال؟ یا از سازنده ی اون بازی ویدیویی باید لایسنس بخرم؟
ممنون میشم پاسخ بدید
میشه لطفا پاسخ بدید؟
این سوال رو در مقاله «راهنمای طراهی و تولید بازی» هم پرسید (البته شفاف تر و جزئی تر)
با سلام
بنده در رشته بازی سازی موبایل فعالیت دارم. به دلیل ایجاد فضای خوب میخواهم بازی های برد گیم و کارت گیم رو بسازم اما از حق کپی رایت و یا حق امتیاز میترسم. تیم ما به دلیل ضررهایی که از سمت بازارهای خارجی و تحریم های ایران که حتی بعد از خرید حتی لایسنس بازی رو میبستن و حذف میکردند دیگه تمایلی به خرید از ناشر خارجی نداریم. اما در ایران مساله فرق داره اگر من یه کارت گیم رو بسازم باید از کی و کجا اجازه بگیرم و آیا توی این حوزه اصلا نیازی به اجازه هست؟
سلام. اگر بازی طراحی شده توسط یک طراح ایرانی رو بخاین استفاده کنین قاعدتا باید اجازه بگیرین و حقوق طراح رو پرداخت کنین. اکثر این بازیها رو میتونین با ناشرش ارتباط برقرار کنین و مذاکره کنید.
سلام اقای سلامتی امیدوارم حالتون خوب باشه ممنون بابت مقاله مفیدتون !
من جا داره از شما کسب اجازه ای کنم که بازی جدیدی که میخوام طراحی کنم یکم شبیه بازی نامه به گیلاس هست یعنی باید یه کارت تو دستت باشه و کارت بکشی و یکی از کارت هاتو بازی کنی . اما من خودم تمامی تصاویرش رو و تمامی رویداد های کارت ها رو ( مثلا راننده تاکسی که حدس زدن کارت بود بجای حدس زدن کارت یه چیز دیگه میزارم و تصویر و اسم شخصیتش هم عوض میکنم ) تغییر میدم و فقط مکانیزم هاش مثل اون بازیه
حالا فعلا امکان نشرش رو ندارم و برای خودم استفاده میکنم شاید در اینده بخوام نشرش بدم که به همین دلیل ازتون اجازه گرفتم 🙂