هر از چند گاهی تو این سایتهای نِردی بردگیم، خبرهایی به گوش آدم میخوره که شاخکهامون رو خیلی قلقلک میده. یکی از کمپانیهای خبر سازی که معمولا فعالیتهاش ارزش پیگیری داره، کمپانی Stonemaier Games هست. بماند که ما شخصا به آقا جیمی ارادت مخصوصی هم داریم… اهم…
در عین حال که تعداد بازیهای تولیدی این کمپانی اونقدر زیاد نیستن، کیفیت طراحی بازیها باعث شده همیشه خبر ساز باشن. سال گذشته بازی سایث (یکی از پر هیاهوترین عناوین سال) رو همین کمپانی وارد بازار کرد. جریان اون بازی هم خیلی باحاله که امیر داره راجع بهش مینویسه.
خبر اینه که بازی جدید این کمپانی به نام Charterstone قراره وارد بازار بشه. حالا چرا این موضوع برای ما جذابه؟
اولا؛ این یه بازی تقسیمکار (worker placement) تو سبک بازیهای لگاسی هست. یادتونه قبلا راجع به بازی پندمیک لگاسی حرف زده بودم؟ بازیهایی که در طی بازی شما تغییر میکنن؟ یعنی یهو باید یه کارتی رو پاره کنی، یه سری استیکر بچسبونی روی صفحه بازی و الی آخر. پس اساسا ترکیب این دو ژانر، که میشه گفت دو ژانر مورد علاقه منه، برای من خیلی جذاب میشه.
دوما؛ بازیکنها توی این بازی قراره در کنار هم یک دهکده بسازن. کلیترین اتفاقی که توی این بازی قراره بیوفته، ساخته شدن ساختمونهای مختلف این دهکده توسط بازیکنهاست. تصور کنین اول بازی صفحه خالیه. جای خاصی برای قرار دادن کارگرهاتون ندارین! حالا بازیکنها آروم آروم یک سری ساختمون میسازن و ساختمونها بجای اینکه کارت یا کاشی (tile) باشن، برچسب هستن. برچسبهایی که برای همیشه روی صفحه میمونن و میشن جاهایی که هر بازیکن میتونه کارگرش رو اونجا قرار بده.
سوما؛ توی بازی یک سری جعبه اسرار آمیز (Secret Crate) هست که در طی بازی قراره اونها رو باز کنیم و اینجوری که گفته شده بیشتر از ۳۵۰ تا کارت، ۲۳۰ تا مهره چوبی و ۳۶ تا پول فلزی پیدا خواهیم کرد!
چهارما؛ کل اسرار بازی در طی دوازده جلسه اول بازی رو میشه و سیستم لگاسی بازی به پایان میرسه. ولی این اصلا به این معنی نیست که دیگه نمیتونین چارتراستونتون رو بازی کنید. بالعکس، این به این معنیئه که تازه بعد از دوازده جلسه، شما صاحب یک بازی سبک تقسیم کار خواهید بود که با همه بازیهای دیگه فرق میکنه. شما و دوستاتون با تصمیماتتون مکانیسمها، قوانین و شرایط بازی رو درست کردین. پوخخخخخخخخخخخخ! (تصویر یک دیوار سفید رنگ که به محتویات مغز من آغشته میشه!)
دیگه چی میخواین؟ تصمیماتتون روی آینده بازی تاثیر گذار باشه؟ شروع کردن بازی نیازی به آموزش نداشته باشه؟ یکی از منابع بازی «زمان» باشه و استفاده از این مفهوم به شکل جدیدی تو این بازی انجام بگیره؟ خب اینه که همه اوکیئه. تازه بهمون قول دادن توی اجزای این بازی یک چیزی هست، که تا بحال در هیچ بازی رومیزی استفاده نشده…! پوخخخخخخخخخخخخخ!
نمیشه یه مذاکره ای کنید تا استونمایر گیمز بازی هاشون رو به ایران ارسال کنند یا مثلا حق تولید بازی هاشون مخصوصا charterstone رو بگیرید؟