پیش بسوی پنجاهمین Gen Con: فتوسنتز

کامبیز عزیز براتون توضیحات کامل رو داده بود که اصولا قضیه Gen Con چیه و اهمیتش برای ما اهالی بازی‌های رومیزی چیه. حالا امروز من قراره راجع به یکی از بازی‌هایی که قراره توسط کمپانی Blue Orange در همین نمایشگاه روانه بازار بشه صحبت کنم. این یکی از پر سر و صدا ترین عناوینیه که علاقه‌مندان رو تو آب‌نمک نگه داشته. Photosynthesis واقعا بازی عجیب و جالبیه.

بازی فتوسنتز ازون موضوعات و تم‌های خیلی متفاوت و عجیب داره که هر از چندگاهی به ما یادآوری می‌کنن که دنیای بازی‌های رومیزی واقعا مرز نداره و خلاقیت بی‌اندازه‌ای رو بر‌می‌تابه. در بازی فتوسنتز هر بازیکن باید برای رشد گیاهان و درختانشون با نور کار کنن. آره. نور! در حقیقت واحدی که در طی این بازی باهاش کار می‌کنین و درخت‌های جدید می‌کارین، یا درآمدی که از درخت‌های قدیمی‌تون بدست میارین، همه «نور»ه!

خب یکم عجیب شد. بذارین بهتر توضیح بدم. نقشه بازی به شکل شش ضلعیه که از چهار رینگ جداگانه تشکیل شده. رینگ بیرونی، میانی، داخلی و مرکزی. بیرون کل این نقشه شش ضلعی، خورشید در حال حرکته. هر نوبت از بازی، خورشید از زاویه خاصی به زمین می‌تابه و به بعضی از درختان درون زمین نور می‌ده و جاش عوض می‌شه و در مدار دور نقشه حرکت می‌کنه. البته که خورشید داره در مداری حرکت نمی‌کنه. یعنی خورشید نداره دور نقشه می‌چرخه، نقشه‌ست که داره دور خورشید می‌چرخه. تونستم خوب منظورم رو منتقل کنم؟

یکی دیگه از نکات جذاب بازی، مهره‌های بازیه که همه با قد و قامت و سه بعدی هستن. جالب اینه که اکثر بازی‌هایی که توشون مهره‌های پر طمطراق دارن و باعث می‌شن که حس سه بعدی به صفحه بازی اضافه بشه، منطق و دلیل مشخصی برای اینکار ندارن. فقط برای خوشگلیه. ما هم که عین ماهی قرمزیم و هرچی چیز رنگی و خوشگل و مهره بزرگ و اینا باشه جذبمون می‌کنه. یادتونه اخیرا راجع به ارتباط بین تم و مکانیسم‌های بازی صحبت کردم؟ دقیقا اتفاقی که در بازی فتوسنتز افتاده اینه که حتی ارتفاع مهره‌های بازی هم ارتباط صحیحی با موضوعیت و قوانین بازی دارن.

هر بازیکن چهار مدل مهره داره:‌ دانه‌های گیاه ( به شکل ژتون‌های دو بعدی)، نهال‌ها (مهره‌های سه بعدی قد کوتاه)، درختچه‌ها (مهره‌های سه بعدی قد متوسط)، و درخت‌های باغ (مهره‌های سه بعدی قد بلند). بازی در طی سه دوره کامل چرخش خورشید به دور نقشه (یا همون چرخش نقشه به دور خورشید) انجام می‌شه و بازیکن‌ها در طی این سه دوره، از کاشتن دانه‌هاشون شروع می‌کنن و اونها رو تا درخت‌های تنومند رشد می‌دن. برگردیم به اینکه چرا می‌گم حتی قد مهره‌ها منطقیه، چون جهت تابش خورشید و سایه‌هایی که درخت‌ها بر اساس قدشون می‌ندازن قسمت مهمی از بازی رو تشکیل می‌ده.

این بازی یکی از زیبا‌ترین و متفاوت‌ترین بازی‌هاییه که می‌شه تجربه کرد. البته که بازی هنوز منتشر نشده و ولی حسم بهم می‌گه تجربه بازی شبیه بازی‌های استراتژی انتزاعی خاص خواهد بود. با این تفاوت که نه تنها بازی قصه و داستان جالب و منحصر بفردی داره، بلکه برخلاف بازی‌های آبستره خیلی هم معنی می‌ده و به اصطلاح قصه رو زورچپون نکردن.

حالا باید صبر کنیم بازی بیاد بیرون ببینیم چی از آب در میاد.