هر کسی که عاشق کتاب‌های مصور (کمیک‌بوک)، عاشق ابرقهرمان‌ها، عاشق برادران وارنر، عاشق شنل سیاه و … باشه بت‌من رو می‌شناسه و احتمالاً خیلی هم ازش خوشش میاد. فرق بت‌من با بقیه‌ی ابرقهرمان‌ها اینه که قدرت ویژه‌ی عجیب و غریبی نداره: نه مثل هالک بزرگ و کوچیک می‌شه (بدون این‌که شلوار بنفشش از پاش دربیاد!)، نه مثل سوپرمن تقریباً هرکاری می‌تونه بکنه.
این بازی یکی از موفق‌ترین پروژه‌های کیک‌استارتر بود و موفق شد بیشتر از ۴.۴ میلیون دلار پول دربیاره (اونم با این وضع دلار!). درضمن انتشارش اختصاصی بوده، یعنی فقط پیش‌فروش شده و فروش عادی نداره
برای همین من بت‌من رو از بقیه‌ی ابرقهرمان‌ها بیشتر دوست دارم؛ به خودشم گفتم. و برای همینه که وقتی شنیدم بازی رومیزی جدیدی قراره با موضوع بت‌من وارد دنیای بازی‌ها بشه بدنم مور مور شد. هم از خوشحالی و هم از نگرانی این‌که نکنه یه چیز افتضاحی دربیاد (این حالت رو هر وقت که فیلم جدیدی از بت‌من میاد هم دارم). وقتی که خوب تحقیق کردم، دیدم نه! انگار واقعاً بازی جذابیه. یه ذره که بیشتر خوندم شیفته‌اش شدم و دل تو دلم نیست که بازیش زودتر بیاد و بازی کنم. مخصوصاً که دیدم شرکت سازنده‌اش همونیه که Conan و Mythic Battles رو ساخته.
بازی Batman: Gotham City Chronicles به شکل سناریویی، با مهره‌های مینیاتوری و برای ۲ تا ۴ بازیکن درست شده تا نبرد بی‌پایان بت‌من و همراهانش رو به روی میزهای بازی بیارن. در هر بازی دو «طرف» وجود داره: خوب و بد. یکی از بازیکن‌ها نقش شرور بالفطره رو بازی می‌کنه و بقیه می‌شن آدم‌های خوبی که قهرمان داستان هستند و باید با همکاری همدیگه نقشه‌های اون رو خنثی کنن و شهر گاتهام رو نجات بدن. هر بازی از روی سناریویی که انتخاب شده پیش می‌ره که توش شرح ماجرا، محل وقوع اتفاق‌ها، چیدمان بازی، تعداد نوبت‌ها و همین‌طور دستاوردهایی که هرکدوم از طرفین بازی باید به دست بیارن تا برنده‌ی بازی بشن مشخص شده.
نمونه‌ی مجسمه‌ی مینیاتوری شخصیت بت‌من
طرفین بازی رو می‌شه از روی جعبه‌های بازی تشخیص داد. صبر کن ببینم؛ گفتم جعبه «ها»؟ آره خُب آخه خرت‌وپرت‌های بازی اون‌قدر زیاده که توی یه جعبه جا نمی‌شه. پس یه جعبه برای خوب‌ها گذاشتن و یه جعبه برای بدها. جعبه‌ی خوب‌ها شامل صفحه‌های قهرمان‌ها، کارت‌ها و … خلاصه تمام چیزهایی می‌شه که توی سناریوها برای قهرمان‌ها در نظر گرفته شده. جعبه‌ی بدها هم شامل مینیاتور، تاس، کاشی (تایل) و چیزهای دیگه‌ای می‌شه که برای برهم زدن آرامش در گاتهام لازمه. این جدا کردن جعبه‌ها به کم شدن زمان چیدمان بازی کمک می‌کنه چون تعداد اجزای بازی واقعاً زیاده و هر سناریو هم با سناریوهای دیگه فرق داره و آدم نمی‌تونه از حفظ بچینه.
هر بازیکن در تیم قهرمانان (خوب‌ها) یک یا چند تا از شخصیت‌ها رو کنترل می‌کنه. در شروع سناریو، بازیکن‌ها باید انتخاب کنن که می‌خوان کدوم قهرمان باشن و مجسمه‌های مینیاتوری آبی‌رنگ مربوط به اون قهرمان رو توی بازی بیارن. تعداد قهرمان‌ها زیاده، مثل: رابین، کمیسر گوردون، دختر خفاشی (بت‌گرل)، زن گربه‌ای، و صدالبته خود جناب بت‌من‌خان!
چهارتا از بچه‌مثبت‌های بازی، از راست به چپ: زن گربه‌ای، بت‌من، دختر خفاشی و کمیسر گوردون
هر شخصیت یک صفحه‌ی مخصوص به خودش داره که بازیکن کنترل‌کننده‌ش باید اون صفحه رو جلوی خودش بذاره. این صفحه‌ها از دو بخش تشکیل می‌شن: یکی به شکل تبلت در زیر قرار می‌گیره و یه صفحه‌ی مربوط به قهرمان میاد روش. روی این صفحه می‌شه فعالیت‌هایی مثل مبارزه، پریدن و راه رفتن رو با خرج کردن مکعب انرژی متناسب انجام داد. این مکعب‌های انرژی، هم توان حرکت‌های اون قهرمان رو تعیین می‌کنن و هم مقدار جونش رو. وقتی یک نفر زخمی می‌شه باید یک یا چند مکعب رو از بخش حرکتی ببره به بخش جراحت و در نتیجه مقدار کارآیی اون کم می‌شه.
صفحه‌های جلوی هر بازیکن که قسمت روییش از زیریش جدا می‌شه
قهرمان‌ها می‌تونن وسایلی رو هم با خودشون حمل کنن، البته به شکل کارت. اگرچه این کارت‌ها توانایی‌های خوبی رو به بازیکن‌ها می‌دن اما در عوض باعث سنگین شدن شخصیت قهرمانشون می‌شن و این هم یعنی کُند شدن حرکت‌ها یا انجام ندادن بعضی از کارها.
نمونه‌هایی از کارت‌های قهرمان‌های بازی که وسایل همراهشون محسوب می‌شن و ابعادشون ۶۳ × ۴۲ میلی‌متره
آزمایشگاه مجهر وِین رو توی فیلم‌های بت‌من یادتونه؟ که توش همیشه آخرین (و گاهی بعدتر از آخرین!) فناوری‌ها رو می‌شد دید؟ این‌جا هم یه آزمایشگاه داریم که بت‌من و رفقا می‌تونن ازش استفاده کنن. خوبی این وسایل اینه که امکاناتی به بازیکن می‌ده اما وزنش رو زیاد نمی‌کنه. همه‌شون به شکل کمربند بسته می‌شن.
وسایل پیشرفته‌ی هر بازیکن
شرور بودن هم عالمی داره! بازیکن شرور تنها بازی می‌کنه و تنهایی تمام شخصیت‌های بد رو (که با مجسمه‌های مینیاتوری خاکستری‌رنگ مشخص می‌شن) کنترل می‌کنه. هر یک یا چند تا مجسمه، یه کاشی مخصوص به خودش داره که مشخصات و مهارت‌های اختصاصی اون شخصیت رو نشون می‌ده.
گروهی از اراذل و اوباش محترم شهر گاتهام
بازیکنی که شخصیت‌های شرور رو کنترل می‌کنه یه داشبورد پلاستیکی جلوش داره که بهش صفحه‌ی فرمان می‌گن و روش می‌شه مقواهای بُرش‌خورده‌ای رو که برای بخش‌های مختلفش وجود داره گذاشت (البته طبق سناریویی که بازی می‌کنیم). کاشی‌های مربوط به شخصیت‌های شرور هم روی همین صفحه‌ی فرمان جا می‌گیرن و توی هر نوبت، بازیکن می‌تونه از دوتا از اون‌ها استفاده کنه (با گذاشتن مکعب‌های انرژی). البته برخلاف قهرمان‌ها، انرژی‌های آدم‌های شرور فقط برای کارهایی که انجام می‌دن (طبق کاشی‌شون) به کار می‌ره، نه برای نشون دادن مقدار عمر باقی‌مونده.
نمای نزدیک داشبورد (صفحه‌ی فرمان) بازیکن شرور
هنوز زمان دقیقی رو برای عرضه‌ی بازی ارائه ندادن، فقط گفتن «در اسرع وقت». البته چون بازی فقط با پیش‌فروش کیک‌استارتر فروخته شده شاید خریدنش برای ما خیلی آسون نباشه چون دیگه قرار نیست جاهایی مثل آمازون عرضه بشه. تخمین زدن که توی آوریل ۲۰۱۹ منتشر می‌شه.
ثبت دیدگاه
خوشحال می‌شوم که دیدگاه شما را در مورد مقاله‌ی ارائه شده بدانم.
ممنون می‌شوم در نگارش دیدگاه خود این نکته‌ها را در نظر بگیرید:
{{{review.rating_comment | sstr | nl2br}}}
نمایش
رومیز گیمز طراح و تولیدکننده بازی‌های رومیزی و فکری است که در سال ۱۳۹۴ به عنوان یک رسانه‌ی مستقل و با هدف گسترش و ترویج فرهنگ بازی‌های رومیزی و سرگرمی‌های دورهمی آغاز به کار کرده و در سال ۱۳۹۸ با کمک طراحان و هنرمندان با استعداد ایرانی شروع به طراحی و تولید بازی نموده است.
این بازی یا لجندری مارول کی به ایران میان ان شاالله؟
سلام می خواستم بپرسم این بازی رو از سایت مادمک میشود تهیه کرد.