معرفی بازی کارتی Port Royal

در این مقاله بازی Port Royal را معرفی می‌کنیم که یکی از بهترین بازی‌های کارتی در سبک Push Your Luck است و اخیرا نسخه فارسی آن هم به بازار آمده است.

اگه طرفدار بازی های كارتی هستید،بازی‌های اقتصادی با جعبه‌های جمع و جور كه بشه راحت همه جا بردشون و نیم ساعتی رو باهاشون سرگرم شد،با من همراه شید. می‌خوام بازی رو بهتون معرفی كنم كه هم pressing your luck داره و ریسك (اونم فراوون) هم set collection، هم كشتی داره هم ملوان و دزد دریایی، هم سكه جمع كردن داره هم مأموریت انجام دادن، هم دونفره ش قشنگه هم میشه تا پنج نفر رو باهاش سرگرم كرد؛ یه بازی رقابتی با ریتم سریع، اما نه اونقدر سریع كه آدم هنوز گرم نشده مجبور شه جمعش كنه و از پای بازی پاشه.

عزیزی كه این تاپیك رو به خودش اختصاص داده پورت رویاله. بازی كارتی كه اخیرا كُپیش تو سایتها و فروشگاههای ایران موجود شده.پورت رویال سال ۲۰۱۴ توسط Alexander Pfister (خالق Greta Western Trail, Mombasa, Isle of Skye و خیلی دیگه از خوبای دنیای بوردگیم) طراحی و روانه بازار شد و تونست جایزه اشپیل ٢٠١٣ رو از آن خودش كنه و تو سال ۲۰۱۵ هم جایزه‌ی Vuoden Peli برای بهترین بازی خانوادگی سال رو صاحب بشه بااینحال تا چند سالی تو امریكا و آسیا چندان شناخته شده نبود اما تو همین یكی دو سال اخیر، یهو بازكشف شد و دوباره گل كرد.

مدت زمان بازی بر اساس اطلاعات روی جعبه، ٢٠ تا ۵۰ دقیقه است (درعمل خیلی كم پیش میاد بیشتر از سی،چهل دقیقه طول بكشه)؛ ۲ تا ۵ نفره است (تو تمام حالتها جذابیت خودشو داره اما بنظر من بهترین حالتش ۳ و ۴ نفره است). محتویات داخل جعبه بازی شامل ١٢٠ تا كارت هست و یه دفترچه راهنما و دیگر هیچ.

اگه شما هم به بوردهای پرعظمت،تاس های رنگارنگ،آدمك‌ها و مینیاتورهای باشكوه و تایل های جورواجور علاقه‌مندید،شاید پورت رویال تو نگاه اول،زیاد چشمتون رو نگیره اما این بازی از مصادیق ضرب المثل less is more هست(معادل فارسیش میشه فلفل نبین چه ریزه عایااا؟) و با همین ١٢٠ تا كارت ناقابل، تكرارپذیری بالایی داره و به این راحتیا دل آدمو نمیزنه. زمان تو دنیای پورت رویال خیلی سریع میگذره و نمیذاره هیچ بازیكنی هیچوقت بیكار بشینه حتی وقتی نوبت‌مون نیست تو جریان بازی هستیم و تا آخر بازی هم هیچكس حذف نمیشه.

[madamak]

خب،حالا نوبتی هم باشه نوبت توضیح درباره نحوه ی انجام بازیه.تمام ١٢٠ كارت بازی،پشت شون عكس یه سكه هست و وقتی هركارت به پشت استفاده شه حكم یه سكه رو داره (آره میتونستن یه تعداد سكه ی جداگانه تولید كنن اما اونجوری قطعا گرونتر میشد و احتمالا به این جمع و جوری و خوش سفری هم نبود). روی كارت‌ها یكی از این سه حالته: یا كارت كشتی هست (تو پنج رنگ مختلف،با اسامی و قیمت های متفاوت)، یا كارت شخصیت هست(١١ تا شخصیت مختلف تو پورت رویال داریم،كاپیتان و سازنده و كشیش و مادمازل و دزددریایی و…)، یا كارت مأموریت.

هركس تو نوبت خودش میتونه هرچندتا كارت كه خواست از رو دسته كارتها رو كنه و به اصطلاح به بندرگاهش(حكم یجور بازار رو داره) بیفزایه اما اگه كارت كشتی همرنگ با یكی از كارتهایی كه تو بندرگاه هست رو كنه،كل كارت‌های بندرگاه و نوبتش میسوزه اما اگه قبل از این اتفاق ناگوار،كارت رو كردن رو بس كنه میتونه یك یا چند كارت از بین كارت‌های بندرگاه(كارتهایی كه رو كرده) انتخاب كنه و از رو زمین برداره(تعداد كارت‌هایی كه تو هر نوبت میتونیم برداریم بستگی به تعداد كشتی‌های رو شده تو اون نوبت داره،هرچی كشتی بیشتری رو كرده باشیم میتونیم انتخابهای بیشتری داشته باشیم).با سفر فرستادن (در واقع سوزوندن)كشتی هایی كه برداشته میتونه سكه بدست بیاره و یا با سكه هایی كه داره میتونه كارت اشخاص بخره یا به اصطلاح اونا رو به استخدام خودش دربیاره تا بتونه از اون ببعد از قابلیت های ویژه‌شون استفاده كنه،از بعضیاشون امتیاز بگیره یا به كمك شون مأموریت‌ها رو كامل كنه كه خود همین ماموریت‌ها در صورت كامل شدن،برامون یه تعداد سكه و امتیاز به همراه دارن.

نكته جالب بازی اینجاست كه وقتی كسی كه نوبتشه كارت یا كارت‌های مدنظرش رو برداشت،بقیه بازیكن‌ها كه نوبت‌شون نیست هم میتونن اگه خواستن به همون تعداد از بین كارت‌های رو شده،كارت بردارن، با سوزوندن كشتی‌ها سكه بگیرن و با خریدن كارت اشخاص، اونا رو به دست خودشون اضافه كنن منتها به ازای هر كارتی كه برمیدارن باید یه سكه به كسی كه نوبتش بوده و كارتها رو رو كرده بدن. درنهایت كارت‌های رو شده‌ی باقیمونده(اگه كارتی باقی موند) میسوزن (البته بجز كارت‌های ماموریت) و نوبت نفر بعدی میشه تا كارت رو كنه.این روند تكرار میشه تا یه نفر به امتیاز ١٢ برسه و اون دور،آخرین دور بازی میشه و برنده نهایی كسی خواهد بود كه بالاترین امتیاز و در صورت تساوی امتیاز،بیشترین سكه رو داره.

شاید همین جریان رو كردن تعداد دلبخواه كارت از رو دسته‌ی كارت‌ها و سوختن همه‌شون اگه یه كشتی با رنگ تكراری بیاد باعث شه احساس كنید این بازی شبیه زیرخاكی هست. شباهت پورت رویال و زیرخاكی فقط همین قسمتشه و باعث شده تو حس ریسك كردن، تصمیم گیری های سریع و جدال درونی بین طمع و احتیاط مشابه بشن اما بجز این،كاملا متفاوتن، زیرخاكی فان‌تر و پورت رویال جدی‌تره، هرچند اگه زیرخاكی رو دوس دارید احتمالش زیاده كه پورت رویال رو هم دوس داشته باشید.

ویژگی های مثبت یا نقاط قوت پورت رویال كم نیستن و به بیشترشون اشاره شد. بخوام یه جمعبندی كنم: مناسب بودن مدت زمان بازی،جمع و جور بودن و آسونی حملش،اینكه حتی برای دونفر هم مناسبه،اینكه تمام بازیكن ها تو روند بازی فعالن و هیچكی بیكار نمیشینه و حذف نمیشه،سریع و روان بودن روند گیم پلی،رقابتی بودنش،اینكه بازی آسونیه و میشه تو كمتر از پنج دقیقه اون رو به هركسی یاد داد و كیفیت ساخت و تصویرگری مناسب از نقاط قوت بازی هستن.حالا وقتشه بریم سراغ ویژگی های منفی پورت رویال:

مورد اول مربوط به تم بازیه.تم دزد دریایی،ناخدا و ملوان و كشتی تم جالبیه و تصویرگری كارتها و جعبه هم با این تم كاملا متناسبه اما عملا تنها جایی كه ردپای پررنگی از تم میبینیم تو همین اسامی و تصاویر كارتها و اسم بازیه.بنظرم تم این بازی میتونست بدون تغییر چندانی تو گیم پلی هرچیز دیگه ای هم باشه(مثلا بجای كشتی،كارت میوه داشته باشیم،اسم بندرگاه رو بازار بذاریم و اشخاص رو به میوه فروش و كشاورز و كارگر و … تغییر بدیم). درنتیجه اگه با خرید پورت رویال این انتظار رو دارید كه خودتون رو تو دل یه داستان مهیج جك گنجیشكه طور ببینید احتمال زیادی وجود داره كه ناامید شید.

مورد دوم اینه كه كسانیكه دوس دارن رو روند پیشرفت بازی،كنترل زیادی داشته باشن و ترجیح میدن نقش شانس تو گیم پلی هرچه كمرنگ تر باشه احتمالش هست كه زیاد با پورت رویال حال نكنن و اون رو زیادی شانسی بدونن..اما درسته كه تو پورت رویال،شانس میتونه نقش تعیین كننده ای داشته باشه ولی یه بازی مطلقا شانسی نیست و بنظر من میشه بارقه ها و جلوه هایی از یه بازی استراتژیك رو( لااقل تو معنای عمومی كلمه) تو جا به جای گیم‌پلی دید (بطور مثال كسی كه نوبتشه میبینه كارتهایی كه رو كرده میتونن فایده بیشتری به حریفاش برسونن تا به خودش،درنتیجه رو كردن كارت رو انقد ادامه میده تا كشتی با رنگ تكراری بیاد و كل كارت‌های رو شده رو بسوزونه. درواقع با سوزوندن خودش بقیه رو میسوزونه، دلشون رو البته). پورت رویال بر مبنای تصمیم گیری های ما پیش میره، تصمیمه اینكه چن تا كارت رو كنیم و كی دست از رو كردن كارتها بكشیم؛ تصمیم اینكه چه كارت یا كارت‌هایی رو برداریم و بررسی اینكه با برداشتن كارتهای انتخابی مون،چه كارت‌هایی رو در اختیار حریفامون قرار میدیم. تصمیم اینكه تمركزمون رو بذاریم رو كامل كردن ماموریت‌ها یا با خرید هر كارت اشخاصی كه تونستیم امتیاز جمع كنیم، تصمیم اینكه موقع شروع بازی تمركزمون رو بیشتر بذاریم رو انتخاب كشتی و سوزوندنش و درنتیجه جمع كردن سكه تا بتونیم در آینده كارت‌های به دردبخورتری بخریم یا اینكه از همون اول،هر كارتی كه وسع مون میرسه و حس میكنیم بدك نیست رو بخریم؛ جمع كردن سكه و خرید كارت‌های به دردبخورتر درآینده منطقی‌تر بنظر میرسه اما از یطرف ممكنه وقتی ما سخت مشغول مال اندوزی و درو كردن سكه‌هاییم بیشتر كارتهای پروپیمون و پر قدرت بگذرن و از دسترس مون خارج شن و از طرفی هم ممكنه هر آن كارت جمع كننده مالیات رو بشه و نصف سكه هامون رو به تاراج ببره.لب كلوم اینكه تو پورت رویال هر لحظه و هر آن در حال تصمیم گیری هستیم و درعین حال باید همیشه حواسمون به تصمیمات حریفامون هم باشه.

تصویر نسخه فارسی‌شده‌ی بازی

تو این بازی یاد میگیریم كه تصمیماتمون یه عواقبی دارن،هرچیزی كه خوب بنظر میاد و فك میكنیم قراره بهمون سود برسونه(مثل كارت‌های كشتی) میتونه یه شمشیر دولبه باشه،یاد می‌گیریم گاهی وقتها باید محتاط باشیم و گاهی اوقات باید ریسك كنیم،گاهی وقتها باید بذاریم حریفامون هم از دسترنج ما بهره ای داشته باشن و گاهی اوقات به نفع مونه خسیس باشیم، یاد می‌گیریم اگه از فرصت ها استفاده نكنیم از دست میرن و اگه عجولانه به هر كمترینی قانع باشیم ممكنه بهترین رو از دست بدیم، یاد می‌گیریم كه گاهی اوقات ممكنه انقد تو مأموریت‌هایی كه بعهده خودمون میدونیم غرق شیم كه اصل هدف رو فراموش كنیم. پورت رویال فقط ١٢٠ تا كارته، خیلی ساده است و فقط نیم ساعت طول میكشه اما خیلی شبیه زندگی واقعیه. حالا فكرشو بكنید یه بردگیم باز در طول یه سال بازی با ده‌ها بازی جورواجور میتونه اندازه چند سال زندگی، چیز یاد بگیره، با تجربه شه و اگه خام بوده پخته بشه بدون اینكه بسوزه. اینم یه دلیل دیگه واسه اینكه چرا خوبه با دنیای بازی‌های رومیزی آشنا شیم.

اینو هم بگم كه نسخه‌ای از بازی كه من در اختیار دارم توسط Arman Gamez كپی شده. جعبه بازی چه از لحاظ سایز، چه جنس، چه تصویر روش و چه مقسم، خیلی خوبه؛ دفترچه راهنمای بازی به فارسی ترجمه شده كه بااینكه احتمالا بازنویسی نشده و فقط ترجمه‌ست، گویاست(فقط یه ابهام كوچیك داره درباره قابلیت كارت‌های sailor و pirate) و یه برگه‌ی كمكی درباره قابلیت‌های كارت‌های اشخاص هم توش گذاشتن كه به دردبخوره؛ كیفیت كارت‌ها بنظر من مناسبه و قیمت بازی (۷۹ تومن در اواخر مهر ٩٨) با توجه به تعداد كارت‌ها و كیفیت ساخت، بنظرم قابل قبوله.

این مقاله را نویسنده‌ی مهمان، سرکار خانم لی‌لی سهم برای ما ارسال کرده‌اند.