در این مقاله بردگیم دونفره‌ی Kero را معرفی می‌کنیم که یک بازی رومیزی دونفره است که در فضایی آخرالزمانی جریان دارد و کامیون‌های آن همان ساعت‌های شنی بازی هستند!
[cafeboard]
تابستان سال ۲۴۷۱ فرا رسیده و نفت سفید یا به‌اختصار Kero کمیاب شده. در این محیطِ آخرالزمانی، دو گروه از مردم باقی موندن و همچنان در تلاش هستند که زنده بمونن. اون‌ها این خطر رو به جون می‌خرند که با کامیون‌های نفتکش خودشون، کمپ رو ترک کنند و سرزمین‌های جدیدی کشف کنند. بزرگ‌ترین تهدید، خطرِ تموم شدنِ سوخته. اگه Kero نباشه، زندگی هم نیست.
چیزی که توی این بازی بیشتر از همه خودنمایی می‌کنه، وجود دو تا کامیون سوخت بزرگ از جنس پلاستیکه که هرکدوم حدود ۲۰ سانت طولشونه و توی مخزن هرکدوم از اون‌ها یه ساعت شنی به شکل قشنگی جاسازی شده، طوری که ما فقط یک نیمه‌ی ساعت شنی رو می‌تونیم ببینیم. اگه این کامیون رو عمودی به طرف پایین (روی سپر جلو) بگیریم، شن‌ها کم‌کم میاد توی مخزنی که دیده میشه و در واقع کامیون پُر میشه (مثلاً از نفت سفید باارزش یا همون Kero). اگه کامیون رو روی سپر عقبش عمودی بذاریم، سوخت کم‌کم خالی میشه و شن‌ها می‌رن اون‌جایی که دیگه دیده نمی‌شن. بخش مهمی از بازی هم با همین عمودی و افقی کردن کامیون انجام میشه تا سوخت اضافه یا کم بشه. در بقیه‌ی مواقع هم کامیون به‌طور افقی روی چرخ‌هاش گذاشته میشه و نه سوختی کم میشه و نه زیاد میشه.
توی این بازی چیزی رو بدون دلهره به دست نمیاری؛ یعنی آب خوش از گلوت پایین نمی‌ره. دو تا کار مهم توی بازی هست که باید انجامشون بدیم: یکی به دست آوردن منابعه که از جنس تاس هستند و دومی سوخت پُر کردنه که وقتی اوضاع سوختمون خرابه فوق‌العاده حیاتیه. این دو تا کار بدجوری به هم وابسته‌اند و هر دو تاشون رو هم باید توی شرایطی که زمان محدودی داریم و هر لحظه به آخر زمانمون نزدیک‌تر می‌شیم به دست بیاریم. به این شکل:
۱ – گرفتن منابع
منابعی که می‌تونیم به دست بیاریم روی ۵ تا تاس حک شده‌اند که بازیکن باریختن می‌تونه اون‌ها رو به دست بیاره. البته ۳ تا تاس کمکی هم هستند که توی شرایطی (مثلاً در ازای دادن یه باک سوخت اضافه) می‌تونن به تاس‌های اصلی اضافه بشن. بازیکن باید تاس بریزه و تاس‌های ناخواسته‌اش رو اون‌قدر تکرار کنه تا چیزی که لازم داره یا می‌خواد به دست بیاره. مثلاً ممکنه برای خریدن یه کارتی که به دردش می‌خوره ۳ تا گندم لازم داشته باشه، برای همین اون‌قدر تاس‌ها رو می‌ریزه و تکرار می‌کنه تا ۳ تا گندم گیر بیاره. تا این‌جای کار نه هیجانی وجود داره و نه دلهره‌ای، اما من دروغ نگفتم!
اولاً یه علامت شعله‌ی آتش روی تاس‌ها هست که اگه بیاد، اون تاس دیگه سوخته و بازیکن نمی‌تونه دوباره بریزدش. یعنی ممکنه با اولین تاسی که ریخته میشه، برنامه‌ی ذهنی بازیکن بریزه به هم و مجبور بشه برنامه‌ی خریدش رو عوض کنه.
دوم این‌که وقت بازیکن محدوده. اون کامیون سوخت رو یادتون میاد که گفتم ساعت شنی داره؟ بازیکن باید کامیونش رو بده به حریف. اون هم کامیون رو آماده نگه می‌داره. بعد از گفتن ۱ … ۲ … ۳ (یا هر علامت دیگه‌ای که دلشون می‌خواد)، بازیکن حریف، کامیون رو عمودی می‌کنه طوری که سوختش هر لحظه کم‌تر بشه. بازیکنِ اول باید خیلی سریع تاس‌هاش رو بریزه و تصمیم بگیره که کدوم‌ها رو می‌خواد نگه داره و کدوم‌ها رو دوباره بریزه و این کار رو تکرار کنه. اما باید حواسش باشه که سوخت کامیونش داره لحظه به لحظه کم‌تر میشه. هر وقت که از تاسش راضی بود می‌گه «تمومه» (یا یه همچین چیزی) و بازیکن حریف خیلی سریع کامیون رو افقی می‌کنه که بقیه‌ی سوخت برای بازیکن اول باقی بمونه. اگه سوخت کامیون وسطای تاس ریختن تموم بشه، بازیکن اول مجبوره همون تاس‌ها رو قبول کنه.
۲- پُر کردن سوخت
اگه بازیکن توی انتخاب تاس‌هاش سریع باشه ممکنه دفعه‌ی بعد که نوبتش میشه همچنان سوخت کافی توی کامیونش باقی مونده باشه که بتونه باز هم تاس بریزه. اما اگه این‌طور نباشه باید توی نوبت خودش قبل از هر کاری شروع کنه به سوخت زدن. این کار هم همراه با هیجان و دلهره انجام میشه.
بازیکن، کامیون خودش رو دستش می‌گیره و هر ۸ تاس موجود رو می‌ده به بازیکن حریف. بعد، با گفتن ۱ … ۲ … ۳ بازیکنِ اول کامیونش رو به طرف سپر جلو عمودی می‌کنه تا مخزنش کم‌کم پُر از سوخت بشه. بازیکن دوم هم بی‌کار نمی‌شینه و هر ۸ تا تاس رو می‌ریزه (البته فقط با یک دست) و هر تاسی که شعله‌ی آتش رو نشون بده می‌ذاره کنار. این کار رو پشت سر هم تکرار می‌کنه تا وقتی که همه‌ی تاس‌ها شعله رو نشون بدن و اون‌وقت می‌گه «تمومه» و بازیکن اول باید خیلی سریع کامیونش رو افقی کنه. هرچی جور شدن تاس‌ها سریع‌تر انجام شه، مقدار سوخت کم‌تری توی کامیون پُر میشه. اگه بازیکنی که تاس می‌ریزه کُند رفتار کنه یا بدشانسی بیاره، کامیون کاملاً پُر از سوخت میشه.
توی هر نوبت ۶ تا کارت توی بازی هست که خواص متنوعی دارند اما در نهایت همه‌شون به امتیاز ختم می‌شن. یا امتیاز مستقیم دارن، یا تعدادی از اون‌ها امتیاز تصاعدی داره، یا این‌که امکاناتی به بازیکن می‌دن که بقیه‌ی بازی رو براش آسون‌تر می‌کنه. این کارت‌ها رو باید با همون منابعی که روی تاس‌ها نشون داده می‌شن خریداری کرد.
چهار تا کاشی (تایل) هم وسط بازی هست که سرزمین‌های ناشناخته محسوب میشه و بازیکن‌ها می‌تونن با دادن منابع خاصی، یکی از آدم‌هاشون رو بفرستن اون جاها. وقتی هر دور از بازی تموم میشه، هر بازیکنی که آدم بیشتری توی یه سرزمین داشته باشه صاحب اون سرزمین میشه و کاشی‌اش رو برمی‌داره و آخر بازی امتیازش رو می‌گیره.
بازی توی ۳ دور (راند) انجام میشه. کارت‌های پایان هر دور، قاطی کارت‌های دیگه بُر خورده و در نتیجه بازیکن‌ها هیچ‌وقت نمی‌دونن که چقدر مونده تا اون دور تموم بشه. وقتی دور سوم تموم شد، بازی هم به پایان می‌رسه و امتیازشماری نهایی شروع میشه – در واقع چیزی به‌جز امتیازشماری نهایی هم وجود نداره و مثل خیلی از بازی‌ها نیست که مهره‌ی امتیازشمار داشته باشیم و در طول بازی جلو بریم.
این بازی می‌تونه براتون تجربه‌ی جدیدی باشه. هم هیجان داره و هم اضطراب. البته بخش کارگرگذاری، مدیریت منابع و خریدن کارت و از این چیزها هم داره که اگه با بازی‌های دیگه آشنا باشین براتون آشناس. یه بازی دو نفره‌ی آسون که توی حدود یک ساعت تموم میشه و آخرش هم حس خوبی بهتون می‌ده (مخصوصاً اگه برنده باشین!).
اطلاعات بازی
پیوند‌های مرتبط
ثبت دیدگاه
خوشحال می‌شوم که دیدگاه شما را در مورد مقاله‌ی ارائه شده بدانم.
ممنون می‌شوم در نگارش دیدگاه خود این نکته‌ها را در نظر بگیرید:
{{{review.rating_comment | sstr | nl2br}}}
نمایش
رومیز گیمز طراح و تولیدکننده بازی‌های رومیزی و فکری است که در سال ۱۳۹۴ به عنوان یک رسانه‌ی مستقل و با هدف گسترش و ترویج فرهنگ بازی‌های رومیزی و سرگرمی‌های دورهمی آغاز به کار کرده و در سال ۱۳۹۸ با کمک طراحان و هنرمندان با استعداد ایرانی شروع به طراحی و تولید بازی نموده است.
طول کامیون رو اشتباه ننوشتین احیاناً؟! به نظر من اندازه اش نهایتاً نصف اینه
نه‌بابا حداقل ۲۰ سانت هست. شما خود بازی رو دیدی یا از روی عکس می‌گی؟ اون عکس اول که صفحه‌ی بازی رو نشون می‌ده مونتاژه. یعنی عکس کامیون‌ها رو گذاشتن روش و خیلی کوچیکش کردن
عکسهای واقعی بازیش هست تو اینترنت… این ساعت شنی ها اندازه مشخص دارن که مثلا تو بازی Magic Maze هم استفاده شدن. اون اندازه ای که شما نوشتی خیلی بزرگ میشه! :دی
رفتم اندازه گرفتم. واقعاً به ۲۰ سانت نمی‌رسید (آدم توی اولین بازیش جوّگیر میشه دیگه!) اما به هرحال بزرگه – از ساعت شنی Magic Maze بزرگ‌تره. حالا یه ذره هم شما کوتاه بیا که معامله برای چند سانت به هم نخوره 🙂
البته نمیدانم، شاید حق با شما باشد 🙂
وقتی سرعت عمل وارد بازی میشه من میرم بیرون…
اتفاقاً توی این بازی سرعت عمل اصلاً اذیت‌کننده نیست (من کلاً از این ساعت شنی‌ها و بازی‌هایی که شمارش معکوس دارند خوشم نمیاد). موضوع فقط تاس ریختنه برای همین آدم زیاد دست و پاشو گم نمی‌کنه. البته باید از قبل بدونی که چه تاسی برات خوبه که هر وقت اومد تمومش کنی.