دیشب تو خواب وقت سحر

مقدمه

هر روز با بازی‌های جدید و متنوعی آشنا می‌شم و میام اینجا در مورد بعضی‌هاشون باهاتون صحبت می‌کنم. ولی وقتی با یک بازی دورهمی جدید آشنا می‌شم که خوشم میاد، این ذوق دو چندان می‌شه. درسته که خبر بسته افزونه بازی جنگ ستارگان، یا نسخه دیجیتال فلان بُردگیم سنگین و طولانی هم هیجان‌انگیزه، ولی یک بازی دورهمی جدید، ابزار تازه‌ای بهم میده تا آدم‌های جدیدی رو به این سرگرمی آلوده کنم. خبر بازی «وقتی رویا می‌بینم»، اونقدرها من رو به هیجان نیاورد، آخه رو کاغذ خیلی بنظر جذاب نمیاد. ولی این شبی که می‌گم شب نیست، اگه شبه مث اون شب نیست…

پری رویاهای زیبا

در بازی دورهمی When I Dream، بازیکن‌ها به نوبت به خواب فرو میرن و رویاها یا کابوس‌هاشون رو برای همدیگه تعریف می‌کنن. بازی به این شکله که در هر نوبت یک بازیکن به خواب میره و چشم‌بند بازی رو به چشم می‌زنه. یه دسته کارت رویا داریم که روی هر کدام یک کلمه نوشته شده و بازیکنی که خوابه قراره کلمات روی این کارت‌ها رو حدس بزنه. کارت‌های رویا رو وسط میز می‌ذاریم و بازیکن خواب‌آلود، دو دقیقه وقت داره تا بیشترین تعدادی که می‌تونه از کارت‌های رویا حدس بزنه. در این بازی سه شخصیت داریم، Fairy، Boogeyman و Sandman. در فرهنگ ما برای این شخصیت‌ها معادل دقیقی وجود نداره ولی تقریبا می‌شه گفت Fairy پری رویا، Boogeyman هیولای کابوس‌ها و Sandman شخصیت خیالی است که بچه‌ها رو می‌خوابونه. هر کدام از این شخصیت‌ها به دنبال هدف خودشون هستن. Fairy می‌خواد شخصی که خوابه رو کمک کنه تا بتونه کارت‌ها رو درست حدس بزنه. Boogeyman می‌خواد که خواب‌آلود کلمات رو اشتباه حدس بزنه و Sandman به دنبال اینه تعداد حدس‌های درست و اشتباه مساوی باشه.

ساعت شنی رو برمی‌گردونیم و بازیکن‌ها به نوبت با یک کلمه شروع به راهنمایی می‌کنن. هر لحظه‌ای که شخص خواب احساس کنه که کلمه رو فهمیده حدسش رو بلند اعلام می‌کنه. اما همون موقع بهش نمی‌گیم که درست گفته یا نه. کارت‌هایی که درست حدس زده رو سمت راست و کارت‌هایی که غلط حدس زده رو سمت چپ می‌ذاریم. یادتون هست که بعضی‌ها می‌خوان که اشتباه حدس بزنه و بعضی‌ها درست. شخصی که خوابه به همراه Fairy‌ها به تعداد کارت‌هایی که درست حدس زده شده امتیاز می‌گیرن، Boogeymanها به تعداد کارت‌های اشتباه و از همه جالب‌تر، Sandman هست که اگه تعداد کارت‌های درست و غلط مساوی باشه، موفق‌ترین حالتشه و دو امتیاز هم اضافه می‌گیره.

می‌رفت و آتش به دلم می‌زد، نگاهش

یکی از جذابیت‌های بصری این بازی‌ هم در شکل تصویرسازی‌هاشه. همونطور که گفنم، روی هر کارت رویا دو کلمه نوشته شده که در هر نوبت فقط از یکیش استفاده می‌شه. اما تصویرسازی کارت‌ها ترکیب دو کلمه‌ایست که روی کارت نوشته شده و این انتخاب تصویرسازی، نتیجه‌ای رویاگونه، عجیب و هیجان‌انگیز داره.

آدم چی می‌خواد بهتر از این؟ بازی رو پهن می‌کنی و طی سه ثانیه به آدم‌ها یاد می‌دی. سر و صدای بازیکن‌ها هرجا که باشن رو برمی‌داره و هیجان و لذتشون به اشکال صوتی و بصری خیلی اغراق‌شده قابل رویته. از دور هرکی این میز رو ببینه، هم به خاطر هیجانی که در جریانه، هم به خاطر ظاهر چشمگیرش کشیده می‌شه به سمت بازی و مهم‌تر از همه، در طی این فرآیند، خیلی‌ها میان و می‌پرسن دیگه چه بازی‌هایی هست!

بازی When I Dream یه بازی متینه که جایگاه خودش رو خوب درک کرده. می‌دونه کاربریش چیه، و کارش رو به نحو احسن انجام می‌ده. یکی از جذاب‌ترین و پر هیجان‌ترین بازی‌های دورهمی که اخیرا بازی کردم و بعید می‌دونم که به این زودیا گرد قفسه بازی‌ها روش بشینه.