رومیز لوگو
0

هیچ محصولی در سبد خرید نیست.

سه‌گانه رفع کوتی؛ بازی‌های کارتی فسقلی

مقدمه

در سه‌گانه امروز، قصدم بررسی یک سری بازی‌های کوچک کارتیه که برای رفع کوتی خیلی خوبن. از طرفی بازی‌های کوتاهی هستن که معمولا حدود نیم‌ ساعت طول می‌کشن، از طرف دیگه رفع کوتی هستن. حالا من نمی‌دونم ریشه این کلمه از کجا میاد، ولی فکر می‌کنم در ذهن همه تجربیات مشترکی رو تداعی کنه. هممون بازی‌های چهار نفره کارتی‌ای بازی کردیم که توش برای حفظ آبرو تلاش کردیم و نهایتا با گرفتن یک دست جلو آبرو ریزی رو گرفتیم و شروع کردیم به غر زدن از کارت‌هایی که بهمون رسیده. دقیقا یادم نمیاد چه بازی‌ای بود، محکوم؟ استحکام؟ حکیم؟ ترامپ؟ یه همچین چیزی!

در فرنگ به این سبک بازی‌ها می‌گن Trick Taking. به این معنی که در این بازی‌های کارتی، افراد کارت‌هایی که خال‌های مختلف و اعدادی رو روشون دارن بازی می‌کنن و با جمع کردن کارت‌های مختلف امتیاز می‌گیرن. اون بازی مستحکم هم در همین گروه از بازی‌ها قرار می‌گیره. امروز قراره راجع به بازی‌های The Fox in the Forest، HMS Dolores و Capital Lux صحبت کنم.

 

بلک جک غیر شانسی

Capital Lux

در بازی Capital Lux بازیکن‌ها سعی دارن تا با جمع کردن بیشترین کارت‌های قبایل مختلف یک جامعه سایبرپانک، بیشترین امتیاز رو بگیرن. کارت‌های بازی هر کدام متعلق به یکی از این قبایل هستن و یک عدد هم بالای کارت‌ها نوشته شده. هر بازیکن در نوبتش یا باید یک کارت رو جلوی خودش بازی کنه (که کارت‌هایی هستن که در انتهای راند امتیاز می‌دن) و یا باید کارتی رو در کپیتال شهر بازی کنه. وقتی کارت در کپیتال بازی می‌شه دو ویژگی داره، یکی اینکه می‌تونین از قابلیت ویژه قبیله کارتتون استفاده کنین و دیگری اینکه ظرفیت اون قبیله برای همه تغییر می‌کنه. آخه نکته قشنگ اینجاست که در هر لحظه‌ای از بازی اگه جمع اعداد یک قبیله جلوی شما از ظرفیت اون قبیله (جمع اعداد اون قبیله در کپیتال) بیشتر بشه، شما همه کارت‌های اون قبلیه رو از دست می‌دین.

شاید به نظر بیاد این بازی چه ربطی به سبکی که مطرح شد داره؟ خب، شایدم نداشته باشه ولی من همین الان ربطش می‌دم. به نظر من بازی‌هایی در سبک Trick Taking می‌تونن حرفی برای گفتن داشته باشن، که در عین حفظ سادگی لایه‌های جدیدی رو به تجربه این بازی‌ها اضافه کنن. وگرنه خب چه کاریه، ما که سال‌هاست داریم شلغم بازی می‌کنیم، چندین سالی دیگه هم همین کار رو ادامه می‌دیم.

خال‌ها یا همون قبایلی که در کپیتال نشسته‌اند

بازی کپیتال لاکس، پیچیدگی‌ رو به بازی اضافه کرده که جالبش می‌کنه. اولا که گرفتن یک دست، یک راند طول می‌کشه، دوما همزمان باید به گرفتن دست در خال‌های مختلف باشی، سوما اینکه بعد از اینکه دستی گرفته بشه هم می‌تونه از دست بره. پس نه تنها به بازی تاکتیک حمله به دیگران رو اضافه می‌کنه، بلکه هیجان و استراتژی بازی رو هم خیلی خیلی بیشتر می‌کنه. یه بازی ساده و فوق‌العاده.

حالا به عنوان گیلاس روی این کاپ کیک، باید بگم که تصویرسازی‌های این بازی توسط نقاش آمریکایی Kwanchai Moriya صورت گرفته که با دیدنش قطعا حالتون جا میاد.

 

وس اندرسون

The Fox in the Forest

قصه این بازی، مربوط به یک افسانه قدیمی خیلی جالبه که می‌تونین راجع بهش اینجا بخونین. یه ملکه‌ای که عاشق پروانه‌هاشه و جادوگری که کل فرمانروایی رو به هیولاها تبدیل می‌کنه و دختر چوب‌بُری که در راه ملاقاتش با جادوگر با یک روباه، یک قو و یک مار همدم می‌شه. داستان باحالیه پیشنهاد می‌کنم حتما بخونید.

خب حالا بریم سر بازی، در این بازی، کارت‌ها تشکیل شدن از سه خال مختلف، (زنگوله، ماه و کلید) که اعدادی هم روشون نوشته. کلیت بازی به همون شکلیه که فکر می‌کنید، یکی بازی می‌کنه و دیگری جواب می‌ده. کسی برنده این دو کارت می‌شه که عدد بیشتری رو بازی کرده باشه، و در صورتی که اعداد بازی شده مساوی باشن، کسی برنده می‌شه که خال کارتی که بازی کرده ترامپ باشه. حالا، چیه که این بازی دونفره رو برای ما جالب می‌کنه؟ خب بعضی از کارت‌ها قابلیت‌های ویژه جالبی دارن و بازی کردنشون تغییراتی در بازی می‌ده که خیلی هیجان انگیزش می‌کنه. ولی اصل ماجرا سیستم امتیاز دهی بازیه.

سیستم امتیازدهی و ویژگی‌های شخصیت‌های مختلف بازی

آخر هر راند شما به تعداد دست‌هایی که گرفتید امتیاز می‌گیرید و سیستم امتیاز دهی یکم عجیب غریبه:

تعداد دست گرفته شده      امتیاز

۰-۳                                    ۶

۴                                       ۱

۵                                       ۲

۶                                       ۳

۷-۹                                    ۶

۱۰-۱۳                                ۰

 

این سیستم امتیاز دهی بازی رو خیلی عوض می‌کنه. در عین حال کارت‌های قو، روباه، چوب‌بُر، گنج، جادوگر و پادشاه هم قابلیت‌های ویژه‌ای دارن که هیجان و استراتژی بازی رو خیلی زیاد می‌کنن.

 

معمای زندانی

HMS Dolores

خب حالا وقتشه که از همکاری‌ دو تا طراح بازی غول‌پیکر براتون بگم. یکی Eric Lang که در سال‌های اخیر با بازی‌هایی مثل Quarriors، ‌Blood Rage , Others: Seven Sins معروف شده و دیگری Bruno Faidutti عزیز دلمون که استاد طراحی شخصیت‌های بازی‌هایی مثل Citadels و Mascarade هست. حالا این دوتا با هم وقتی بازی طراحی کنن چی می‌شه؟ یک بازی خیلی خیلی ساده و کوچک کارتی تو همین سبکی که اینهمه داریم راجع بهش پر حرفی می‌کنیم. بازی فوق‌العاده HMS. Dolores با تصویرسازی‌های فوق‌العاده جذابش، به سادگی بهترین‌ بازی‌ایه که می‌شه در عرض ۱۰ دقیقه دونفره بازی کرد. حالا یکی از بهترین بازی‌ها!

تو این بازی دو تا چهار نفره، بازیکن‌ها در نقش دزدان دریایی هستن که کشتی باربری Dolores رو به گل نشوندن و سر خدمه کشتی رو هم کردن زیر آب. حالا تا قبل از طلوع آفتاب فرصت دارن تا جعبه‌هایی که از این کشتی پیدا کردن رو بین خودشون تقسیم کنن. کارت‌های بازی محصولات مختلفی هستن مثل شمش طلا، عطر، ساز، آب آلبالو، اسلحه و … که اعداد یک، دو یا سه بالای اونها نوشته شده.

سیستم امتیاز دهی این بازی رو باید طلا گرفت. آخر بازی از کارت‌هایی که کمترین و بیشترین تعدادش رو جمع کردین امتیاز می‌گیرین. پس به عنوان مثال اگه من سه تا اسلحه داشته باشم، دو عدد طلا، پنج تا چتر، یک عطر، یک چینی و سه عدد آب آلبالو امیتازی که ازشون می‌گیرن اینطوریه:

سه تا اسلحه(۰) + دو عدد طلا(۰) + پنج عدد چتر(۵) + یک عطر(۱) + یک چینی(۱) + سه عدد آب آلبالو(۰) = ۷ امتیاز

ولی میتونستم با جمع‌آوری هوشمندانه‌تر کارت‌هام امتیاز بیشتری بگیرم:

سه تا اسلحه(۳) + یک عدد طلا(۱) + سه عدد چتر(۳) + یک عطر(۱) + یک چینی(۱) + سه عدد آب آلبالو(۳) = ۱۲ امتیاز

 

خب این تا اینجا. حالا می‌رسیم به اصل مطلب اون سیستمیه که باهاش کارت‌ها رو بدست می‌آریم. در هر نوبت هر بازیکن، چهار کارت رو می‌کنه و بین خودش و نفر سمت چپیش می‌چینه به شکلی که دو کارت به سمت خودش و دو کارت به سمت اون باشه. حالا کاری که انجام می‌شه خیلی شبیه به سنگ، کاغذ قیچیه. یعنی می‌گیم «یک، دو، سه!» و هر دو طرف همزمان یک علامت نشون می‌دن. علامت‌های بازی یا صلحه، یا جنگه، یا یا انتخاب. بذارین با تصویر توضیح بدم:

اگه هر دو نفر صلح بیارن، هرکسی کارت‌های جلوی خودش رو برمی‌داره. اگه یکی صلح بیاره یکی جنگ، اونی که جنگ آورده همه کارت‌ها رو برمی‌داره. اگه هر دو نفر جنگ بیارن، هر چهار تا کارت می‌سوزه و از بازی خارج می‌شه. اگه یک نفر صلح بیاره و دیگری انتخاب بیاره، کسی که انتخاب آورده یک کارت از چهار کارت رو برمی‌داره و بعدی کسی که صلح آورده کارت‌های جلوی خودش رو برمی‌داره. اگه یکی جنگ بیاره یکی انتخاب، کسی که انتخاب آورده یک کارت از چهار کارت رو برمی‌داره و سه کارت دیگه می رسه به کسی که جنگ آورده. اگه هردو انتخاب بیارن، هر چهار تا کارت می‌سوزه و هر بازیکن باید از کارت‌هایی که تا حالا جمع کرده یک ست کامل رو هم بسوزونه.

یک بازی فوق‌العاده ساده، و بی نهایت هیجان انگیز و جذاب که سه و چهار نفره‌ش پر از هیجان و دعوا و داد و بیدادهای باحاله، و دو نفره‌ش پر از استراتژی و فکر و دست‌خوانی.

امیر آئین
امیر آئین

سی سال اول با افتخار به بازی گذشت. حالا یا بازی کردن پای کامپیوتر، یا پای پلی‌استیشن، یا تو گیم‌نت، یا پشت میز بازی. برنامه سی سال دوم اینه که کمی بیشتر تو این سرگرمی فرو برم. ولی این رو یادتون باشه، اگه من فرو برم، تنها نمی‌رم، همتون رو با خودم می‌برم. انقدر پر حرفی می‌کنم، انقدر در ویدئو‌ها دلقک بازی در میارم، انقدر پشت میکروفون‌ها سر و صدا راه می‌اندازم، تا بالاخره تسلیم بشین و مثل من و دوستام، بشینین پای میز بازی.

ثبت دیدگاه

خوشحال می‌شوم که دیدگاه شما را در مورد مقاله‌ی ارائه شده بدانم.

ممنون می‌شوم در نگارش دیدگاه خود این نکته‌ها را در نظر بگیرید:

  • دیدگاه‌های توهین‌آمیز و ناشایست تایید نمی‌شوند.
  • دیدگاه‌های بی‌ارتباط به محتوای مقاله تایید نمی‌شوند.
  • لطفا از بخش دیدگاه برای مطرح کردن سوال‌های خود استفاده نکنید (به جای آن از دیسکورد رومیز استفاده کنید).

  1. قلی گفته؛
    16:47 1396/09/18

    توی خوب بودن مقاله که حرفی نیست، اما بخش کشف رمزش (که می‌نوشتی «فلان» باید می‌خوندیم «بیسار») خیلی بیشتر حال داد.

  2. حمیدرضا گفته؛
    13:42 1399/07/21

    سلام آقا امیر لطفا اون عکسی که در اول مقاله گذاشتی که مخاطب رو به خوندن مطلب جذب میکنه رو بگین مال کدوم بازی هست من عاشق تمش شدم

لینک کوتاه