بابا نکشیمون... بچه وایت‌چپل!

مقدمه

در اواسط قرن ۱۹ جمعیت انگلستان رو به افزایش بود و محله‌های فقیر نشین زیاد شده بودند.در ۱۸۸۲، شماری ازیهودی‌های ساکن در روسیه و اروپای شرقی که از کشتار خسته شدند به انگلستان به خصوص قسمت شرقی لندن و وایت‌چپل مهاجرت کردند. در همین زمان ایرلندی‌های مهاجر در همان محله‌های نامبرده و فقیر نشین ساکن شدند و جمعیت آن مناطق افزایش یافت. مهاجرت کنندگان فقیر بودند. بیشتر قتل‌ها به جک قاتل نسبت داده شده و تعداد قتل‌ها در وایت‌چپل زیاد شده بود. سرانجام اسکاتلندیارد نامه‌ای دریافت کرد که به قتل‌ها مربوط می‌شد و برای فرمانده جرج لاسک نوشته شده بود. در آن بسته پستی کلیه انسان وجود داشت.

بعد از قتل الیزابت استراید و کاترین ادواردز در شب ۳۰ سپتامبر، پلیس محدوده جنایت را بررسی کرد. آلفرد لانگ توانست دو دکمه خونی از دامن مقتول در نزدیکی پلکان آپارتمانی در خیابان گلستن کشف کند. نوشته‌ای با گچ روی دیوار نوشته شده بود. نوشته روی دیوار «یهودی‌ها مقصر نیستند» بود. نوشته به دست کارآگاه دانیل هالز رسید و از روی آن کپی برداشته شد.

خب جیگرتون حال اومد از این مقدمه سیاه؟ ماجرای Jack the Reaper اونقدر بررسی شده و راجع بهش مستند ساختن و نظریه‌های مختلف براش دارن که تقریبا به یکی از پوسیده‌ترین موضوعات جنایی تاریخ تبدیل شده. هزاران داستان و فیلم و انیمیشن و بازی کامپیوتری و دری وری دیگه با این موضوع ساخته شده. خب حقیقت هم اینه که موضوع جذاب و جالبیه. همیشه موضوعات جنایی تا وقتی که در مورد خود ما نباشه برامون جذابه و مثل نقل و نبات می‌بلعیمشون.

بگذریم… امروز قراره به بازی Mr. Jack بپردازم. یکی از بیچارگی‌های ماها که عاشق بازی‌های رومیزی هستیم، اینه که تعداد بازیکن همیشه دست ما نیست. خیلی اوقات هست که آدم می‌خواد یه بازی مشتی و استراتژیک تجربه کنه، ولی خب ۱۰ نفره نمی‌شه و کسی هم حال فکر کردن نداره. یه موقع هم که حس و حال فکر کردن نیست دو نفره بازی هیجان انگیز پیدا نمی‌شه. خب بازی Mr. Jack که سال ۲۰۰۶ توسط Bruno Cathala و Ludovic Maublanc طراحی شد و از اون موقع تا الان داره چاپ می‌شه، فروخته می‌شه و از همه مهم‌تر بازی می‌شه.

کلیات، هدف و تجربه بازی

بازی «مستر جک» یه بازی که فقط دو نفره بازی می‌شه. یکی از بازیکن‌ها در نقش جک قاتل بازی می‌کنه و دیگری در نقش همه آدم‌هایی که دوست دارن بفهمن آخر این Jack the Reaper کی بود! یادتونه قبلا راجع به بازی سرنخ و برداشت‌های بعدی که ازش شده بود صحبت کردم؟ معمای معبد، معمای صومعه، یه همچین چیزی. اون موقع بازی Mystery of the Abbey رو به عنوان یک جایگزین عالی برای بازی «سرنخ» معرفی کردم. حالا می‌خوام بازی Mr. Jack رو معرفی کنم که یکی از بهتری جایگزین‌ها برای بازی «اسکاتلندیارد» هست و یه نمکی هم از بازی‌های سبک معمایی یا Deduction داره. در حقیقت هم باید بفهمین جک قاتل کیه، هم باید موقعیت فرار کردن رو ازش بگیرین.

بازی در طی هشت راند بازی می‌شه. یکی از جذابترین موضوعاتی که در این بازی مطرح می‌شه بحث نوره. روشنایی و تاریکی المان‌هایی هستن که در این بازی خیلی باهاشون کار داریم. نقشه بازی در شب تاریک و هولناک شهر وایت‌چپل اتفاق میوفته و همه جا رو تاریکی گرفته. هشت نفر هم از شخصیت‌هایی که در فیلم‌ها و سریال‌ها باهاشون آشنایی داریم هم، توی این کوچه پس کوچه‌ها ول می‌چرخن دنبال مستر جک. البته شخصیت‌های خیلی مهمی نیستن، مثلا شرلوک هلمز و دکتر واتسون و ازین دست لات و لوت ها… این شخصیت‌ها در یکی از این دو صورت در روشنایی محسوب می‌شن. یعنی دیده می‌شن. اگه کنار چراغ‌های کم سوی کوچه‌ها باشن، یا کنار یک شخصیت دیگه باشن. ماجرای روشنایی و تاریکی هم از این قراره که آخر هر راند جک قاتل نشون می‌ده که آیا الان تو تاریکیه یا تو روشنایی. پس هر دو بازیکن سعی دارن با حذف و اضافه کردن شخصیت‌های مختلف به تاریکی و روشنایی معما رو حل کنن. البته جک نمی‌خواد معما رو حل کنه، بلکه می‌خواد پیچیده‌ترش کنه.

بازی در هر راند خیلی ساده‌ست. چهار تا کارت از هشت کارت شخصیت‌ها رو میچینیم و به ترتیب هر کدام از بازیکن‌ها یک شخصیت رو انتخاب می‌کنن و با اون شخصیت حرکت می‌کنن. هر شخصیت به شکل خاص خودش حرکت می‌کنه و یک ویژگی خاص هم داره. مثلا شرلوک هلمز می‌تونه از پرونده یک کارت ببینه و از تعداد مظنونینش یکی کم بشه. یا مثلا دکتر واتسون چراغ قوه دستشه و می‌تونه بندازه رو سر یک سری آدم و اونها رو روشن کنه.

هدف چیه؟ هدف جک قاتل اینه که در تاریکی بمونه و از یکی از راه‌های خروج فرار کنه، هدف بازیکن پلیس هم اینه که حدس بزنه جک کدوم شخصیته و با یک شخصیت دیگه بره تو اون خونه و اون رو دستگیر کنه. قواعد بازی بسیار ساده‌ست و این باعث می‌شه که در عرض ۵-۶ دقیقه بازی رو یاد بگیرین، اما باید بگم این از اون دست بازی‌هاست که مدت‌ها طول می‌کشه تا بتونین خوب بازیش کنین. اوایلی که بازی می‌کنین دسترسی به عمق لایه‌هایی که در محاسبات بازی وجود داره ندارین. ولی آروم آروم می‌بینین که بازی‌ای که ۵ دقیقه بیشتر طول نمی‌کشید، الان داره یک ساعت طول می‌کشه.