برندگان چهل و سومین دوره جوایز سالانه Origins Game Awards – از سال ۱۹۷۴ تا به کنون – انتخاب شده توسط اعضای «آکادمی طراحی و هنر بازیهای ماجرایی» (Academy of Adventure Gaming Arts and Design) اعلام شدن. در ادامه نگاهی کوتاه میندازیم به برخی از این برندگان:
بازی کارتی سال: Mystic Vale
سال گذشته زمانی که بازی کارتی Mystic Vale (دره مرموز) منتشر شد، سر و صدایی به پا کرد. شما در این بازی نه تنها دسته کارتهای خودتون رو میسازید (Deck Building)، بلکه کارتهای خودتون رو هم میسازید! (Card Crafting). اگه الان قیافتون شبیه علامت سوال شده که “چطور همچین چیزی ممکنه؟”، کافیه به تصویر زیر یه نگاه بندازید:
صفحه بازی Mystic Vale در سایت BoardGameGeek
بازی خانوادگی سال: Happy Salmon
ماهی آزاد که احتمالا خوردین؟ ماهی آزاد خوشحال چطور؟!
در این بازی دورهمیِ (پارتی گیم) عجیب، بامزه، خنده دار و بلکه هم مضحک (حداقل برای کسانی که بازی رو تماشا میکنن)، هیچ نوبتی وجود نداره. بازیکنا کاری که روی کارتشون نوشته شده رو با صدای بلند اعلام میکنن و زمانی که دو نفر کار یکسانی رو همزمان با هم گفتن، اون رو انجام میدن و بعدش کارت رو سوزونده و یه کارت دیگه میکشن. هر بازیکنی که کارتهاش زودتر از دیگران تموم بشه، برنده بازیه.
بهتون حق میدم که هیچ ایدهای نداشته باشین، یک جلسه از این بازی – که به ادعای سازندگانش خوشحالترین بازی دنیاست! – چه بلبشویی از کار درمیاد. پس با هم میبینیم:
صفحه بازی Happy Salmon در سایت BoardGameGeek
بازی نقش آفرینی سال: No Thank You, Evil!
فرض کنید که میخواید با بچههاتون، یا خواهران و برادران کوچیکتر تون، یا چه میدونم با بچههای فک و فامیل و دوست و آشنا، نقش آفرینی بازی کنین. چه میکنین؟
مشکل اینجاست: زمانی که بازی خیلی ساده باشه، اونایی که سن و سال بیشتری دارن، حوصلشون سر میره و وقتی بازی پیچیده باشه، کوچیکترها کلافه میشن. اینجاست که بازی No Thank You, Evil! به کار میاد. بازی میتونه برای هر بازیکن به طور مجزا سختتر یا آسونتر باشه. این در حالیه که بازیکنا همه دارن همزمان با هم بازی میکنن.
برای مثال نحوه ساختن شخصیت در بازی تنها با یک جمله است: من یه [اسم] [صفت] هستم که [فعل]. مثلا: من یه آدم آهنی قوی هستم که پرواز میکنه. چهار خصلت اصلی هر شخصیت هم ایناست: قدرت، سرعت، هوش و خفانت! از خفانت در بازی زمانی استفاده میکنیم که بخوایم به دیگر بازیکنا کمک کنیم.
هر بازیکن یه «همراه» هم در بازی داره که میتونه یه دوست نامریی، موجود فضایی، اختاپوس پرنده یا هر چیزی باشه! این همراه یه «حقه» بلده سوار کنه. بازیکن در نوبتش به جایی که خودش کاری انجام بده، میتونه از همراهش بخواد که حقهاش رو بزنه.
راستی بازیکنای کم سن و سالتر یه ژتون No, Thank You Evil! دارن که کارکرد لفظ «نموخام» رو داره! یعنی هر وقت هیجان بازی انقدر زیاد شد که بازیکن کوچک دوست نداشت، کافیه این ژتون رو نشون بده و بگه: “No, Thank You Evil”. این طوری راوی (گیم مستر) میفهمه که باید در اصطلاح شعله رو پایین بکشه. مثلاً اگه هیولایی جلوی راه بازیکنا رو گرفته، یهو از پوستینی که به تن کرده خارج میشه و همه میفهمن که یه آدم ریقو بیشتر نبوده!
اینا تنها نکاتی چند بود از جذابیتهای بازی. باقیش رو به خودتون واگذار میکنم تا کاوش کنید:
سایت رسمی بازی نقش آفرینی No, Thank You Evil!
راستی یکی از طراحان بازی کسی نیست جز جناب «مونته کوک». چهرهای شناخته شده برای طرفداران بازی نقش آفرینی D&D.
بردگیم سال و بازی منتخب سال: Scythe
پس از این که نسخه کلکسیونی بردگیم Scythe که از سایت کیک استارتر پیش خرید کرده بود، به دست امیر خان سلامتی رسید، مغز ما و شما رو به مدت یک ماه ترید (تلیت / تیلیت / تریت) کرد. و از اون جایی که چیزی ندارم به توضیحات مبسوط امیر اضافه کنم، شما رو ارجاع میدم به مجموعه مقالاتش درباره بردگیم فخیم و ارزشی Scythe:
عصر کشاورزی و جنگ، عصر قلبهای شکسته و چرخ دندههای زنگ زده… به اروپای ۱۹۲۰ خوش آمدید…
من که هیچ کدوم رو بازی نکردم ولی به نظر میاد جایزه بردنشون الکی نباشه.