تازه وارد ها رو بکشونیم سمت بردگیم!

بازی‌های رومیزی واقعاً عالی هستن، اما زمانی که یک نفر که هیچ بازی‌ای جز مونوپولی رو نمی شناسه بخواد یه بازی جدید رو امتحان کنه، چیکار باید کرد؟ چطور میتونیم بازی‌های پیچیده تقسیم کار(worker placement) و یا بازی‌هایی که نیاز به استراتژی در جمع‌آوری کارت رو دارن(deck builder) رو توضیح بدیم، وقتی‌که حتی معنای این مفاهیم رو هم نمیدونن؟

این روشی که می‌خواهیم امروز برای جلب تازه واردان بهش بپردازیم؛ از ۳ ایده کلیدی نشات میگیره که در ادامه با هم مرور می کنیم:

این بازی شبیه هستش به …

در اولین قدم، به تازه واردین چیزی رو بدید که با اون ارتباط برقرار کنن. مثالی که بشناسنش. اگر فقط با بازی‌های کارتی یا بازی‌های کلاسیک خانوادگی آشنایی دارن، سعی کنید چیزی پیدا کنید که مشابه این‌ها باشه. اگر می‌بینی که از بازی یه چیزایی می دونن، به دوستانت این اجازه رو بده که با اعتمادبه‌نفس بازی را دنبال کنند.

بازی Hocus که اتفاقا نسخه چاپ کن بازی کن هم داره

برای مثال، آیا بازی‌هایی کارتی قدیمی رو بازی کردن و دوست دارن؟ خب پس احتمالاً باید از بازی‌هایی مثل Hocus هم خوششون بیاد، چون این بازی از قوانین بسیار مشابهی استفاده میکنه. میتونین با توضیح قوانین ساده بازی که بازیهای کارتی تجربه شده هم شبیه هستند شروع کنید و زمانی که دوستتون احساس راحتی کرد، اونوقت میتونید قوانین پیچیده تر رو براش توضیح بدید.

با این کار خیلی وقت‌ها خود من تونستم خانواده خودم رو پای بازی بنشونم؛ از اون جایی که خیلی دوست ندارن قوانین جدیدی یاد بگیرن، این روش خیلی خوبیه که بازی‌هایی رو تجربه کنن که مشابه تجارب قبلی اون ها باشه.

هدف از بازی چیه؟

یکی از مهم‌ترین قسمت‌های توضیح یک بازی اینه که بدونیم چطور میشه بازی رو برد. تا زمانی که ندونیم هدف بازی چیه و فضای داستانی بازی چی هستش، تمامی قوانینی که شما توضیح بدین برای مخاطبین هیچ اهمیتی نداره.

شما اگر می‌خواهید بازی Scoville رو شروع کنید، بهتره این‌طور توضیح بدید که: “بازی در مورد کاشت فلفل در مزرعه است و کسی برنده بازیه که بتونه تندترین فلفل رو برداشت کنه و بتونه باهاش تندترین سس چیلی رو درست کنه!” این یک توضیح مختصر مفیده که باعث میشه تازه وارد از خودش بپرسه: “خب. حالا چطوری باید فلفل‌ها رو عمل بیارم؟” و این زمانیه که شما میتونید بقیه قوانین رو براش توضیح بدید.

بازی‌های Gateway

تازه‌واردها رو به‌هیچ‌عنوان وارد بازی‌های پیچیده نکن! شما خودت ممکنه عاشق بازی‌های پیچیده استراتژی با هزارتا راه برای گرفتن امتیاز باشی، اما حتی یک گیمر باتجربه ممکنه نیاز به زمان برای گرم کردن برای یک بازی با قوانین ۱۰ صفحه‌ای داشته باشه.

اغلب این‌طور بازی‌ها رو میگن بازی‌های Gateway و خیلیاشون رو میتونید توی فروشگاه‌ها پیدا کنید. میخوایید یک بازی در مورد کنترل منطقه(Area Control) رو یاد بگیرید؟ پس Carcassonne (یا کادوس)رو امتحان کن. این بازی یکسری محدودیت‌هایی رو برات ایجاد میکنه تا در موردشون فکر کنی و همچنین یکسری انتخاب هم در طول بازی داری، مثل‌اینکه یک کاشی از بازی رو کجا قرار بدی و اینکه یک مهره از خودت رو بذاری روی یک کاشی خاص برای گرفتن امتیاز. یک بازی رو میخوای که تقسیم کار داشته باشه؟ پس حتماً Stone Age رو امتحان کن. این یک بازی خارق‌العاده برای کسانیه که میخوان این سبک بازی‌ها رو تجربه کنن. باکمی صبر و تشویق، تازه واردین رو میتونی به بازی‌ها علاقه‌مند کنی و حتی به سمت بازی‌هایی پیچیده‌تری هدایتشون کنی.

اینا فقط سه نکته بود که خوبه وقتی با تازه‌واردها بازی می‌کنی در ذهنت داشته باشی؛ و این‌رو همیشه یادت باشه که باید احساس راحتی داشته باشن و سرگرم بشن. و این که یادت باشه سوالاتی که می پرسن رو همیشه جواب بدی.

اگر شما هم تجربه‌ای در این زمینه‌دارید، پس برامون کامنت بذارید تا بقیه هم ازش استفاده کنن.

این مقاله ترجمه ای بود از How To Talk To Non-Gamers About Games که اصلش رو می تونید در این پیوند ملاحظه کنید.