طراحان میزگرد

بردگیم Merlin ، یکی از بازی‌هایی است که خیلی‌ها چشم انتظار عرضه‌شدنش در نمایشگاه اسن امسال هستن. در کنار اسم مرلین و آرتور و شوالیه‌های میزگرد، چهار اسم دیگه هم دلیل این توجهات هستند: اشتفان فِلد ، مایکل ریه‌نِک (هر دو طراح)، کویین گیمز (ناشر) و مکانیزم راندل میزگرد! در ادامه به معرفی و پیش‌نگری این بازی جذاب می‌پردازیم.

مرلینِ جادوگر، معروف به ناجی جادوگران، بر اساس افسانه‌های انگلیسی همواره یار و همراه شاه آرتور و شوالیه‌های میزگرد او بوده؛ میزگرد به عنوان نمادی برای برابری تمام اعضای دور آن! اما به مرور زمان، این برابری در برابر وسوسه‌ی‌ قدرت رنگ باخت و اتحاد این حلقه رو به افول گذاشت و شهسواران میزگرد را دچار رقابت کرد؛ رقابتی برای جانشینی شاه آرتور و تکیه بر مسند قدرت در کملوت!

مرلین جادوگر (تصویر سمت چپ) – شوالیه‌های میزگرد (تصویر سمت راست)

در بازی رومیزی مرلین، هر کدوم از بازیگران در نقش یکی از این شهسواران، تلاش می‌کنه تا با استفاده از نفوذ و قدرت خودش و نیز شجاعت و دلاوری‌هایش، خود رو به جانشینی آرتور نزدیک‌تر کنه و بر مسند شاهنشاهی کملوت تکیه بزنه. برای رسیدن به این مسیر (که قاعدتا و طبق شواهد تاریخی از طریق کسب ویکتوری پوینت‌ها به دست میاد!) بازیکنان چند راه دارن:‌ اولیش دفاع از مرزها در برابر ساکسون‌ها و وایکینگ‌ها و وحشی‌ها و خائنین و غیره، دومیش توسعه‌ی شهرها و ساخت ملک و املاک (به هرحال عصر فئودال بوده و زمین هم که مفت)، سومیش افزایش نفوذ در ممالک دیگه، و چهارمیش هم فرستادن گماشته‌ها به اقصی نقاط کشور و جذب لردها و دوک‌ها و کنت‌ها برای اتحاد کشور. البته یه پنجمیش هم درکاره و اونم اینه که هر بازیکن یه تعدادی ماموریت مخفی داره که هنوز از جزییاتشون خبری ندارم، ولی حدسم اینه که به علایق شخصی شاه آرتور مربوط باشه ، مثلا سوپ اردک یا بالش طبی یا کرم دست و صورت و اینجور چیزا!

یکی از فنون اشتفان فلد در طراحی بازی، گذاشتن پازل سر راه تصمیمات بازیکنانه. در مورد این روش قبلا در مقاله معرفی بازی رومیزی ترایان، اشاره‌ای کرده بودم. در واقع فلد با این تکنیک، بازیکن رو مجبور به حل یک پازل قبل از عملی کردن تصمیمش می‌کنه، تصمیماتی که (تقریبا در اکثر بازی‌های این طراح) غالبا با کسب امتیاز همراه هستن. در این بازی، مهره‌ی تمام بازیکنان به همراه مهره‌ی مرلین روی میزگرد، که به ۲۴ قسمت تقسیم شده، قرار داره، که یه جورایی همون راندل بازی حساب میشه. بازیکن توی نوبت خودش و بعد از ریختن ۴ تاس، میتونه مهره‌ی شوالیه‌ی خودش رو در راستای عقربه‌های ساعت و به مقدار عدد روی تاسی که انتخاب کرده، جابجا کنه. هر کدوم از قسمت‌های میزگرد خاصیتی دارن که به محض قرارگرفتن شوالیه روی اون فعال میشن. اما نقطه عطف مکانیزمی بازی اینجا رقم می‌خوره که بازیکن میتونه خود شخص مرلین رو با استفاده از تاس سفیدش جابجا کنه، هم در راستای ساعتگرد و هم پاد‌ساعتگرد! اینجاست که بازیکن باید تلاش کنه تا بهترین استفاده رو از نوبتش با حل این صورت مساله ببره: «اول مرلین رو جابجا کنم یا شوالیه رو؟ کدوم وری ببرم؟ چند تا خونه؟ اصن من کی‌ام؟ اینجا کجاست؟ این میز چرا گرده؟؟»

در کنار این راندل جذاب، همکاری فلد و نیه‌رک در طراحی این بازی منجر به شکل‌گیری یک درخت دانش روی صفحه‌ی هر بازیکن شده. بازیکنان با استفاده از ویژگی‌های این درخت می‌تونن تاس‌هاشون رو در طی بازی دستکاری کنن و یا از منابع موجود در بازی استفاده‌ی بیشتری ببرن. بازی در ۶ دوره برگزار میشه و در پایان دورهای زوج بازی امتیازشماری انجام میشه تا پایان راند ششم که برنده‌ی نهایی و جانشین آرتور معلوم میشه.

اشتفان فلد با بازی‌هایی مثل Trajan, Castles of Burgundy, Bruges, Amerigo بیش از یک دهه است که به عنوان یکی از محبوب‌ترین طراحان سبک اروپایی درخشیده. همکاری این طراح بنام با Micheal Rieneck طراح سری بازی‌های Pillars of the Earth در این پروژه، به همراه کیفیت همیشگی نشر Queen Games در تولید بردگیم، میتونه منجر به محصول قدرتمندی بشه. باید به انتظار بشینیم و ببینیم نتیجه‌ی همکاری این دو شهسوار دنیای بازی‌های رومیزی چه بازخوردی در نمایشگاه Essen خواهد داشت.