سه‌گانه تتریس؛ کرمی از دهه هشتاد!

مقدمه

قدیما رو یادتونه؟ اون موقع که تازه کومودور ۶۴ اومده بود و ما مُخمون پاشیده بود به دیوار؟ بازی تتریس رو که یادتون هست؟ چند ساعت از زندگیتون رو سر این بازی گذروندین؟ کم کم قطعات لعنتی که از بالای صفحه به سمت پایین هجوم میارن، شتاب زیادشون و جاگذاری اون‌ها به یک کابوس تبدیل شده بود. کابوسی که حتی تا امروز هم ادامه داره. البته اگه بخوام دقیق بگم تا دیشب ادامه داشت. امروز قراره راجع به بازی‌های رومیزی حرف بزنم که به شکلی از ماهیت بازی تتریس وام گرفتن. جاگذاری و پر کردن صفحات با قطعات تتریس-مانند، هدف اصلی بازیه. شاید پیش خودتون فکر کنین مگه می‌تونه «بازی رومیزی تتریس» جذاب باشه؟ بیاین تنهایی فکر نکنین!

تتریس و دیگر هیچ!

Fits

دکتر راینر کینیتزیا رو یادتون هست؟ همون طراح ریاضیدان‌ای که تا حالا بیشتر از ۶۰۰ تا بازی طراحی کرده! ایشون از اونجایی که هیچ تپه‌ای رو خالی نذاشتن، یکی از کلاسیک‌ترین و ساده‌ترین برداشت‌‌های ممکن از تتریس رو هم طراحی کردن: بازی ‌Fits. بازی یک تا چهار نفره‌ست … نه! بذارین حرفم رو تصیح کنم. فیتس یک پازل یک تا چهار نفره‌ست!

تو این بازی هر کسی یک صفحه شیب‌دار داره (شیب؟) و هدفش اینه که در طی چهار راند بازی، بیشترین امتیاز رو کسب کنه. اول بگیم که در طی راندها چه کاری انجام می‌دین. چهار تا «کارت شروع» داریم که با هم فرق می‌کنن. این کارت‌ها به هر بازیکن دیکته میکنن که اولین قطعه‌ای که باید جایگذاری کنن چیه. بعد از دسته کارت‌های اصلی، یک کارت رو می‌کنیم و هر بازیکن قطعه کشیده شده روی کارت رو به صفحه خودش اضافه می‌کنه.

به همین سادگی! نکته اینه که درسته شما هم زمان قطعات مشابه‌ رو روی صفحه‌تون می‌ذارین، ولی همون یک قطعه‌ی ابتدایی باعث می‌شه تمام استراتژی صفحه‌ی شما با بقیه بازیکن‌ها کاملا متفاوت بشه! حالا بریم سراغ امتیازدهی. اینجاست که موضوع جالب میشه. در طی ۴ مرحله چهار شیوه مختلف امتیازدهی وجود داره.

در دو مرحله‌ی اول، مهم اینه که ردیف‌ها رو پر کنیم. علاوه بر این تو مرحله دوم یک سری عدد مثبت روی بعضی از خونه‌ها کشیده‌ شده. اگه بتونین جوری صفحه‌تون رو پر کنین که نهایتا این اعداد دیده بشن، امتیاز می‌گیرین. مرحله سوم شبیه مرحله دومه با این تفاوت که اعداد منفی‌ای هم هستن، یعنی باید سعی کنین اعداد منفی رو بپوشونین و اعداد مثبت رو آزاد بذارین تا امتیاز بگیرین. مرحله‌ی چهارم یکم عجیبه: پنج تا شکل هست، از هر کدوم دوتا. مثلا دو تا ستاره هست، دو تا دایره و … تو این مرحله هدفتون اینه که یا هر دو این شکل‌ها رو بپوشونیم، یا هر دوشون رو نگه داریم. در غیر از این صورت (یعنی مثلا اگر یک ستاره رو بپوشونیم و یک ستاره رو نگه داریم) امتیاز منفی می‌گیریم. راستی یادتون باشه در همه‌ی مراحل، هر خونه‌ای که خالی بمونه امتیاز منفی داره.

یک بازی فوق العاده ساده، سریع و بانمکه. اونقدرا بازی پرهیجان و خالق العاده ای نیست ولی خب برای پرکردن ۱۵ الی ۲۰ دقیقه اونم با کمترین زحمت خیلی عالیه.

پتوی چهل تیکه‌ی من، وقتشه که…

Patchwork

این دفعه سومیه که راجع به بازی Patchwork حرف می‌زنم. تا الان هم فهمیدین که چه ارادتی به Uwe Rosenberg دارم و تو بازی‌هاش، چه قدر به این بازی خاص ارادت دارم. اگه می‌خواین راجع این بازی بیشتر بدونین برین پرحرفی‌ها‌ی قبلی‌م رو بخونین. بابا به خدا این بازی خوبیه! چند بار بگم؟

پچ ورک رو دیدی؟ خانداداشش! یا خانباجیش!

Cottage Garden

در ادامه ارادت شخصی من به اقای روزنبرگ و بازی پَچ وُرک، میرسیم به یکی از جدیدترین طراحی‌های ایشون. همون‌طور که تجربه‌ی تم «دوختن پتو» تو بازی دو نفره‌ی پچ ورک جواب داد، استاد همین مسیر رو ادامه داد و یک بازی یک الی چهار نفره تو همین فاز طراحی کرد. تو بازی Cottage Garden شما هدفتون اینه که تو باغچتون گلکاری کنین و بیشترین امتیاز رو بگیرین. قطعا این بازی با گل‌ها، پیشی‌ها، گلدونها و میزهای چایخوری که داره، نسبت به بازی پچ ورک چندین مرحله زیباتر و گوگولی‌تره. ولی موضوع فقط قیافه نیست. تجربه بازی بخاطر خرده قوانینی که استاد به بازی اضافه کرده فوق‌العاده عمیقتر، پیچیده‌تر و جذاب‌تر شده. گستره‌ی انتخاب‌های هر شخص خیلی وسیعه. در عین حال از نظر استراتژیک فوق العاده عمیق‌تره.

المان اصلی که به بازی اضافه شده و بازی رو جذاب‌تر کرده، بُرد اصلی بازیه. تو بازی پچ ورک شما باید قطعاتی که می‌خاین رو بخرین، ولی اینجا به یک ترتیب خاصی تایل‌ها رو از صفحه اصلی بر می‌دارین. تو هر توبت «تاس شمارنده بازی» یک ردیف یا ستون رو نشون میده و شما باید از این ردیف یا ستون یک تایل رو انتخاب کنین. این باعث می‌شه شما بتونین چندین راند بعدی رو به چشم ببینین، براش برنامه‌ریزی کنین و یه جاهایی هم ریسک‌های بزرگ انجام بدین.

نمی‌شه همه قوانین این بازی رو اینجا توضیح داد، ولی با قدرت میشه گفت اگه بخوایم فقط با استفاده از قطعات تتریس، پیچیده‌ترین و عجیب‌ترین بازی رو پیشنهاد کنیم، کاتج گاردن بهترین گزینه‌ست.

نکته‌ی جالب اینجاست که به کسانی که بازی پچ ورک رو دارن، به شدت پیشنهاد می‌کنم که این بازی رو هم تهیه کنن. نه تنها یک تجربه‌ی تکراری نیست، بلکه برای دوستاتون که فاز پچ ورک رو گرفتن مرحله‌ی بعدی، قطعا بازی کاتج گاردنه.