ترینیداد نه، توباگو!

مقدمه

هممون تو بچگی غیر از اینکه می‌خواستیم دکتر و مهندس و خلبان بشیم، یه آرزوی دیگه هم داشتیم، اونم این بود که یه نقشه گنج داشته باشیم و با دوستامون بگردیم گنج پیدا کنیم. خب الان دیگه آب از سرمون گذشته و افتادیم دنبال پول و روزمرگی و ترافیک. خبری هم از یه نقشه قدیمی پاره پوره که تو بطری افتاده دم ساحل نیست. واسه همینه که وقتی شنیدم یه بازی هست که قراره تو یه جزیره اسرار آمیز و پر از جادو جمبل دنبال گنج بگردیم، کلی ذوق زده شدم. شرکت Zokh Verlag آلمانی سال ۲۰۰۹ یه بازی منتشر کرد که طراحش بروس آلن، این نوستالژی رو خوب درک کرده بود. یه بازی هیجان انگیز، ساده و بسیار خوشگل که میشه با هر کسی تو هر سنی بازی کرد.

کلیات و هدف بازی

بازی توباگو تو یه جزیره شکل گرفته. بازیکنا ماجراجوهایی هستن که چندتا نقشه گنج دارن، ولی این نقشه‌ها کامل نیستن. هر بازیکنی تو نوبتش کارت‌هایی بازی می‌کنه که به پیدا شدن گنج‌های مختلف کمک می‌کنه. البته هر کسی به اندازه‌ای که به پیدا شدن گنج کمک کنه تو جایزه‌ش سهم می‌بره. تو هر کارت یه نشانه هست که مشخص می‌کنه که گنج کجاهای نقشه نمی‌تونه باشه. برای هر گنج اونقدر جاهایی که گنج نمی‌تونه باشه رو پیدا می‌کنید تا اینکه مشخص بشه گنج کجای نقشه هست.

بعد از پیدا شدن گنج، یکی از بازیکنا باید بره گنج رو برداره، و این شروع اتفاقات عجیب و غریب توی جزیه‌است. بعد از برداشتن گنج، از چشم مجسمه‌های طلسم‌شده یه شکل مخوفی نور اسرار‌امیزی به بیرون می‌تابه. اگه مسیر این نور رو دنبال کنید تو ساحل یه چیز خیلی عجیبی پیدا می‌کنید. یه نشان! معلوم نیست از کجا اومده، یا اینکه اصلا چیه… شاید یه ماسک قدیمیه که آب اونو به ساحل آورده، شایدم یه چیز دیگه. یکم ترسناکه ولی فکر بدی نیست که برش دارید.

سیستم تقسیم گنج تو این بازی خیلی جالبه، گفتم، هر کسی به اندازه‌ای که توی پیدا کردن گنج کمک کرده، ازش سهم میبره. ولی خوب، یه سورپرایز هم وجود‌ داره. اون بند‌گان خدایی که این گنج‌ها رو توی این جزیره جا گذاشتن، گویا خیلی دوست نداشتن که کسی گنجشونو پیدا کنه. بعضی از گنجا طلسم‌شدن!‌ اگه سر راهتون تو پیدا کردن ارزشمندترین قسمت‌های گنج به طلسم بر بخورید، نه تنها چیزی گیرتون نمیاد، بلکه درشت‌ترین دستاوردتون از کل زحمتی که تو این جزیره گرفتین هم از دست میدین.

اجزا، تصویرسازی و گرافیک

چی بگم. فکر می‌کنم خودتون یه نگاه به اجزای این بازی بندازین حسمو درک کنین. مهره‌های چوبی با کیفیت، سه تا مجسمه خیلی زیبا، حتی نخل و کلبه‌هاش هم خیلی خوبن. در کنار یه برد که به زیبایی تصویرسازی شده، حضور این قطعات چوبی رنگ‌شده باعث میشه که وقتی بازی رو بچینید رومیز، واقعا جذاب باشه. درسته که تصویرسازی بازی تو برد بازی خلاصه می‌شه، ولی بسیار دلنشین و زیباست.

برد و نقشه اصلی بازی سه بخش مجزاست که چون پشت و روش چاپ‌های مختلف داره، با چیدمان‌های مختلف براتون نقشه‌های مختلفی تولید می‌کنه. میتونین هر بار که بازی می‌کنین، تو یه جزیره جدید بازی کنین که این باعث میشه عمر بازی خیلی زیاد بشه.

کلا اجزای بازی خیلی کم و جمع و جوره، قوانین اونقدر سادس که نیازی به هیچ چیز اضافه‌ای نداره. تو طراحی گرافیک بازی‌ هم سعی کردن مثل خیلی از بازی‌های سبک اروپایی دیگه، از نوشته استفاده نکنن. که این خیلی خوبه و باعث می‌شه که با هرکسی، به هر زبونی که حرف می‌زنه و هر سنی که داره، بشه به سادگی از این بازی لذت برد. یه آیکونوگرافی خیلی تر تمیز که بجاست.

سعیمو کردم ولی نمی‌تونم راجع به اینسرت جعبه حرف نزنم. زوخ، دم شما گرم…!