Azul؛ به رنگ فیروزه‌ای شب‌های نیشابور

مقدمه

یکی از جذابیت‌های نمایشگاه سالانه اسن اینه که فقط با قدم زدن در راهروهای این نمایشگاه و با دیدن بازی‌های رنگ و وارنگ و جدیدی که آدم‌ها برای تست کردنش صف کشیدن روحیه جدیدی می‌گیرین. مثل دیروز که تازه هوا بارونی شد و همه بی دلیل خوش‌اخلاق‌تر شدن!‌ یکی از بازی‌هایی که امسال قراره تو نمایشگاه با رنگ‌های زیبا و ظاهر دوست‌داشتنیش نگاه رهگذرهای تشنه رو جذب کنه بازی Azul (اسپانیایی: به معنی آبی) هست. بازی‌ای که با نقوش کاشی‌کاریِ معماری قدیمی اسپانیایی کار داره…

دریای رنگ و طرح

مثل اسپلندور که سال ۲۰۱۴ اومد واسه خودش تو قفسه جماعت اهل بازی جا درست کرد، یا بازی Century: Spice Road که همین کار رو اوایل سال ۲۰۱۷ انجام داد،‌ بازی Azul هم قراره از نمایشگاه اسن به بعد،‌ بیاد تو قفسه‌هامون و پهن بشه روی میزهامون و پس‌زمینه بشه برای سلفی‌هامون. حالا چرا این بازی‌ها رو مثال زدم؟ چون این‌ها بازی‌های خیلی ساده‌ای هستن که آدم می‌تونه سه‌سوته یاد بگیره، و از اون مهم‌تر سه‌سوته به دیگران یاد بده. این بازی‌ها معمولا یک ساعته بازی می‌شن، عمر بالایی دارن و از همه مهم‌تر اینکه می‌شه باهاشون آدم‌های جدید رو به این سرگرمی بیمار کرد.

بازی Azul که بخاطر سادگی، کم بودن زمان بازی و عمق استراتژیک، بدون استفاده کردن از هزاران قانون پیچیده، در جرگه همین بازی‌ها قرار می‌گیره، یک ویژگی خاص دیگه‌ هم داره، اونم زیبایی بیش‌ از اندازه بازیه! خودتون تصور کنین بازی‌ای که بر اساس نقوش سرامیک‌های قدیمی اسپانیایی طراحی شده، چقدر رنگ و لعاب و طرح‌های جذاب می‌تونه داشته باشه. خیلی عجیبه که تا به حال کسی نرفته بود سراغ این طرح‌ها، چرا که این نقوش زیبا خیلی جای کار داره و در عین حال خیلی هم متنوع و جذابه. عجیب‌تر از اون اینه که ما با عقبه‌ای که در بحث کاشی‌کاری ایرانی داریم، باید بشینیم راجع به زیبایی‌های سرامیک‌های اسپانیایی پر حرفی کنیم…

تجربه بازی

بازی Azul از اون دست بازی‌های سبک Pool Drafting به حساب میاد. نگران نباشین دارم می‌گم. قبلا یادتونه راجع به Card Drafting و همچین چیز‌هایی حرف زده بودیم؟ حالا این هم شبیه به همونه، ولی مجموعه‌ای از چیز‌های دیگه رو دست به دست می‌چرخونین. قطعا همه بازی Azul در همین نکته خلاصه نمی‌شه و نکته‌ای هوشمندانه به این سبک بازی‌ها اضافه کرده.

هر بازیکن تو نوبتش می‌تونه از یکی از کارخانه‌ها سرامیک برداره. این سرامیک‌ها به شکل تصادفی و از داخل یک کیسه، اول هر راند بازی در این کارخانه‌ها چیده می‌شن. شما یکی از کارخانه‌ها رو انتخاب می‌کنین و همه تایل‌های یک رنگ رو برمی‌دارین. نکته اینه که بقیه سرامیک‌های اون کارخونه به وسط هل داده می‌شن و این موضوع یک بدی بزرگ داره، اونم اینه که بقیه بازیکن‌ها این شانس رو دارن که به جای اینکه از کارخانه‌ها سرامیک بردارن، از وسط بردارن. هرکس انتخاب کنه از وسط سرامیک برداره، نشان نوبت اول رو هم می‌گیره و راند بعدی بازی رو شروع می‌کنه. فکر کنم بازی Azul اولین بازی‌ای باشه که گرفتن ژتون نوبت اول برای شما امتیاز منفی داره!

نکته جذاب دیگه تو این بازی صفحه هر بازیکنه! درسته شما کلی فکر می‌کنین و به شکلی سرامیک بر می‌دارین که بهترین ترکیب رنگ‌ها به دستتون برسه، ولی حالا می‌خواین این سرامیک‌ها رو کجا بذارین؟ صفحه هر بازیکن ۵ ردیف داره که به ترتیب در هرکدوم یک الی پنج سرامیک جا می‌شه و در هر سطر فقط یک رنگ سرامیک جا می‌گیره. هر زمان که یکی از این سطرها رو کامل کنین به سمت راست هل داده می‌شن و به شکلی به امتیاز تبدیل می‌شن. نکته خیلی مهم اینه که در این بازی هر سرامیکی که اضافه برداشته باشین و نتونین تو یکی از این سطرها جاش بدین، یا آخر راند سطرتون رو پر نکرده باشین و اضافه بیاد، در قسمت دور‌ ریز قرار داده می‌شه و براتون به شکل تصاعدی امتیاز منفی میاره. این بازی واقعا جلوتون رو می‌گیره که بدون فکر کردن به آینده انتخابی داشته باشین.

هنوز که دستمون به این بازی فوق‌العاده جذاب و زیبا نرسیده، ولی تصور در دست گرفتن مهره‌های سرامیکی رنگی این بازی و چیدنشون در یک چیدمان زیبا، قراره تا لحظه‌ای که یکی پیدا بشه بازی رو برام بیاره،‌ بره تو مغزم و تعریف زیبایی رو در جهان اطرافم تغییر بده! البته که این تا زمانیه که بازی به دستم برسه و غبار کریه حقیقت روی ظاهر زیبای این بازی هم بشینه…