ولادا شواتیل، استنلی کوبریک طراحان بازی

مقدمه

ما تو دوره خیلی خوبی زندگی می‌کنیم؛ منظورم وضعیت دنیای بازی‌های فکریه. طراحای خیلی بزرگ و خوبی اومدن، سبک‌هایی رو بوجود آوردن و تاثیرات زیادی روی ما گذاشتن. از پدر طراحی بازی‌های رومیزی مدرن Sid Sackson گرفته تا طراحانی مثل Bruno Cathala و Antoine Bauza که دیدگاه خلاقانه به مکانیسم‌های متنوع رو به اوج رسوندن. ولی هر صنعتی به یه کسی نیاز داره که بیاد و همه چیز رو دگرگون کنه. چیزی که به ذهن آدم می‌رسه تاثیر و جایگاه استنلی کوبریک‌ تو صنعت سینماست. تعابیر و تفاسیر زیادی می‌شه به جایگاه کوبریک تو سینما داشت، ولی من منظورم یه ویژگی خاصه. کوبریک در طول زندگیش، تشنه تجربیات جدید بود و تو ژانر‌های زیادی فیلم ساخت. خیلیا هم ممکنه این کار رو انجام بدن ولی کوبریک دست به هر موضوع یا ژانری می‌زد یکی از بهترین و ارزشمندترین آثار اون ژانر خلق می‌شد. از Shining تو ژانر وحشت، Clockwork Orange تو ژانر سایکو، Barry Lyndon تو ژانر رومانتیک، Full metal Jacket تو ژانر جنگ، 2001: Space Oddyssey تو ژانر علمی تخیلی گرفته تا Eyes Wide Shut تو ژانر … (نمیدونم جی اسمشو باید بذارم). کسی که می‌خوام راجع بهش صحبت کنم یکی از بزرگترین طراحان بازی‌های رومیزیه که تو ژانر‌های زیادی بازی ساخته، و بازی‌هاش معمولا جزو بهترین بازی‌های اون ژانر به حساب میومده:‌ ولادیمیر شواتیل.

ولادا شواتیل یه طراح بازی‌های رومیزی و دیجیتالی اهل کشور چک‌ه که در طی سالیان در ژانر‌های مختلفی بازی ساخته و بازی‌هاش همیشه حرف‌های زیادی برای زدن داشتن و خیلی از بازی‌های امروزی که باهاشون روبرو می‌شیم تحت تاثیر بازی‌های ولادا بوجود اومدن. این یه لیست از بازی‌هاییه که طراحی کرده ولی من می‌خوام راجع به چندتاشون صحبت کنم.

1997: Arena: Morituri te salutant
2002: Prophecy
2006: Graenaland
2006: Through the Ages: A Story of Civilization برنده جایزه International Gamers Awards سال ۲۰۰۷
2007: Rock – Paper – Weapons
2007: Galaxy Trucker نامزد جایزه Spiel des Jahres سال ۲۰۰۸
2008: Space Alert برنده جایزه Spiel des Jahres سال ۲۰۰۹
2009: Dungeon Lords
2009: Bunny Bunny Moose Moose
2010: Sneaks & Snitches
2010: Travel Blog
2011: Dungeon Petz
2011: Mage Knight: Board Game
2011: Pictomania
2013: Tash-Kalar: Arena of Legends
2015: Codenames
2016: Star Trek: Frontiers بر اساس سیستم بازی Mage Knight

(2011) Mage Knight Board Game

Generic Fantasy, Deck Building, Miniature Wargame, Exploration

سال ۲۰۱۱ ولادا بازی Mage Knight رو منتشر کرد که می‌شه گفت یه جورایی تو سبک بازی‌های سیاحت دخمه (Dungeon Crawl) هست ولی در هوای آزاد. تو این بازی هر کدوم از بازیکن‌ها یک قهرمان رو انتخاب می‌کنن و به دنبال بدست آوردن امتیاز و شهرت در دنیای مِیج‌ها با هم رقابت می‌کنن. هر کسی یه بخشی از نقشه بزرگ و متنوع بازی رو آشکار می‌کنه و به کمک ارتشی که درست کرده، سحر و جادو و قدرت‌های عجیب کارت‌هاش با هیولا‌ها و پدیده‌های عجیب و غریب می‌جنگه. این ازون بازی‌هاست که کلی قوانین و پیچیدگی‌های جالب داره و اگه بتونین از دیوار قوانین زیادش رد بشین، خیلی بازی باحال و هیجان انگیزیه. تو دفترچه بازی سناریو‌های متنوعی وجود داره که باعث می‌شه این بازی رو بتونین بصورت رقابتی، همکاری و یا حتی تک نفره بازی کنین. مکانیسم اصلی بازی هم اینه که کارت‌های مختلف رو از این طرف و اونطرف بدست میارین و به دسته کارت‌های خودتون اضافه می‌کنین. هرچی دسته‌ی کارت‌هاتون رو پربارتر کرده باشین، در راند‌های بعدی بازی قوی‌تر می‌شین.

(2016) Through the Ages: A New Story of Civilization

Civilization Game, Card Game, Economic Game

بازی‌های زیادی تو سبک بازی‌های تمدن‌سازی وجود دارن. ولی خب اگه راستی مردی، باید دنبال بازی‌ای بگردی که یه تمدن مشتی و مفصل رو از اول تا آخر بسازی. خب مثلا بازی Civilization: The Board Game تلاش خوبی تو این زمینه کرده، ولی در مقابل بازی تمدن سازی ولادا، قرتی‌ بازیه! تو این بازی کوچکترین سعی‌ای برای بوجود آوردن جذابیت‌های کاذب بصری نشده. کل بازی یک سری کارت و یک سری نمودار و جدول و این‌هاست. خب گردوندن یه تمدن شوخی نیست که! بازی حداقل ۴-۵ ساعت طول می‌کشه و ازون بازی‌هاییست که باید یک روزتون رو براش کنار بذارین. اها، و اینکه الان بعد از پندمیک لگاسی، رتبه دوم بازی‌های تاریخ رو در وبسایت BoardGameGeek به خودش اختصاص داده.

(2011) Galaxy Trucker

Dice Rolling, Sci-fi Game, Space Exploration, Real Time

خب، بعد از این دو عنوان خیلی سنگین و خوره پسندی که معرفی کردیم، نظرتون راجع به یه بازی کوتاه، بامزه و که‌یاتیک (Chaotic) چیه؟ تو این بازی هر بازیکن‌ای باید خودش رو برای یک مسابقه کهکشانی آماده کنه. اونم با ساختن یک سفینه فضایی سریع، مقاوم و بهینه. نکته اینه که شما باید با پسماند سیستم فاضلاب کهکشانی سفینتون رو بسازین! همه بازیکن‌ها همزمان با هم سفینه‌هاشون رو می‌سازن و بعد موقع مسابقه‌است و همه‌چیز رو شانس تعیین می‌کنه. سفینه‌ای که کلی برای ساختش زحمت کشیدین در عرض چند دقیقه خورده خاک‌شیر می‌شه. یه بازی پر هیجان و مناسب برای اینکه یک ساعتی رو به شوخی و خنده و بازی با دوستانتون بگذرونین.

(2011) Tash-Kalar

Abstract Strategy, Grid Movement, Hand Management, Generic Fantasy

خب دیگه، شوخی بسه. دوباره اخم‌هامون رو می‌کنیم تو هم و میریم سراغ یه بازی جدی. بازی‌ای که توی یک آرِِنا (Arena) اتفاق میوفته و دو تا جادوگر موجوداتی رو ظاهر می‌کنن که با هم بجنگن. بر خلاف بازی‌های قبلی ولادا، این بازی کاملا انتزاعیه و شما توی نوبتتون با یک سری پترن و الگو و چیزای اینجوری کار دارین. ازونجایی که ولادا کارشو خوب بلده، از یک مکانیسم‌ ساده که تو بازی‌های ساکت و متینی مثل Othello و Go میبینیم، یک بازی هیجان انگیز، اسطوره‌ای و پر استرس درست کرده. همه شما می‌دونین که من تو کارم برخورد حرفه‌ای دارم و مسائل شخصی رو هیچوقت وارد مسائل کاری نمی‌کنم؛ ولی اگه کامبیز تا ۴۸ ساعت دیگه این بازی رو نیاره که منم بازی کنم، از گریه کردنم فیلم می‌گیرم و توی همین سایت منتشر می‌کنم…

(2011) Codenames, Codenames: Pictures

Party Game, Team Play, Deduction Game

حالا وقتشه که اون مکانیسم الگو‌ها و پترن‌های آبستره رو برداریم و یکی از موفق‌ترین بازی‌های دور همی سال رو طراحی کنیم، نه؟ تو بازی Codenames که اتفاقا بهترین بازی سال ۲۰۱۵ تو ژانر بازی‌های دورهمی شناخته شده، بازیکن‌ها دو تا تیم می‌شن، هر تیم یک نفر لیدر انتخاب می‌کنه و بازی‌ رو شروع می‌کنن. لیدر ها باید از روی یک سری کارت پترن‌ای که دارن، همگروهی‌هاشون رو راهنمایی کنن تا از بین کارت‌هایی که وسط چیده شده و روی هرکدوم یک کلمه نوشته شده، کارت‌های درست رو پیدا کنن. حالا لیدر یک کلمه رو به زبون میاره و بعد میگه که کلمه‌ای که گفته به چندتا از کارت‌های وسط مربوطه. یه چیزی تو مایه‌های همون پانتومیم خودمون، ولی هم باحال تره، هم هیجان انگیز‌تر.

تازه امسال هم نسخه Codenames: Pictures رو منتشر کرده که همون بازی قبلیه، با این تفاوت که بجای اینکه روی کارت‌های وسط کلمه نوشته‌شده باشه، یک سری تصویر عجیب غریب کشیده شده و این نسخه یجورایی لنگوئیج ایندیپندنت شده؛ متوجهین؟