مواد لازم برای تهیه همبازی - قسمت دوم

خب بازی آماده است، قوانینش هم که حسابی خونده شده، یه میز خوب هم براش آماده کردیم و زمان بازی کردنه، ولی… متاسفانه کسی رو نداریم که باهاش بازی کنیم! یکی از اساسی ترین مشکلات علاقمندان به بازیهای رومیزی همیشه همین بوده و هست! اما شاید لازم نباشه که حتما دوست های جدیدی پیدا کنیم که خوره ی بردگیم باشن تا بتونیم بازی کنیم؛ شاید بتونیم با خوندن این متن (که ترجمه ای است از این متن) خودمون همبازی بسازیم!

دنیای بازی های رومیزی برای اون هایی که سعی می کنن ازش دوری کنن گنگ و پیچیده، خسته کننده یا حتی یه کار بچگونه به نظر می رسه. اگر از این جور آدم ها زیاد دور و برتون هست و دوست دارید کاری کنید که با شما همراه بشن یا حداقل نظرشون در مورد بازی های رومیزی عوض بشه، کمر بندها رو ببندید و این متن رو تا ته بخونید تا بدونید چطور می شه دوست ها و خانواده ی به ظاهر بی علاقتون رو هم به این دنیای بی انتها وارد کنید. قسمت اول این راهنما را از اینجا بخوانید.

بهشون رشوه بدید!

با چیزی که توی هیچ دورهمی فراموش نمی شه … خوردنی! می تونید اون ها رو برای شام دعوت کنید یا بهشون وعده بدید که پیتزا مهمونشون می کنید! به هر حال کاری که خرج داره! اگر می دونید غذای مورد علاقه ی دوستاتون چیه الان وقتشه که قدرت جادویی اون رو آزاد کنید! حتی می تونید خود غذا خوردن رو بخشی از بازی بکنید. مثلا با خوردنی به برنده جایزه بدید. فقط یادتون باشه که برای بعضی ها دعوت شدن به یک دورهمی پر از خوردنی یعنی مهمونی گرفتن و شاید این باعث بشه که تمرکز کافی برای یاد گرفتن بازی نداشته باشند. این چیزها رو زمانی که دارید برای جلسه ی بازی کننونتون برنامه ریزی می کنید به یاد داشته باشید.

تا جای ممکن هر چیزی که باعث حواس پرتی می شه رو از محیط دور کنید

هر کسی برای لذت بردن کامل از بازی های رومیزی باید تمرکز کافی وجود داشته باشه؛ که یعنی کوچک ترین عامل حواس پرتی مثل موبایل، تلوزیون، موسیقی و حتی بعضی گپ و گفت های ساده می تونن به بدترین دشمن های شما توی تلاشتون به حساب بیان. پس باید این عوامل مخرب رو تا جای ممکن از خودتون و جمع دوستاتون دور نگه دارید و در عین حال هم کاری کنید که هیچ کسی احساس نکنه که احتیاجی به اون ها داره.

قبل از شروع بازی تلویزون رو خاموش کنید، از همه خواهش کنید که گوشی های همراهشون رو کنار بذارن و اگر دوست داشتید موسیقی پخش کنید، از موسیقی آرومی استفاده کنید که حواس کسی رو پرت نمی کنه. اگر می خواید شام بخورید؛ قبل از شروع بازی این کار رو بکنید. بذارید توی این زمان همه هرچقدر می خواند با هم صحبت کنن تا دیگه موقع بازی کردن همه ی حواس ها به بازی و یاد گرفتن قوانین باشه. هله هوله های خرده ریزه می تونه در کنار بازی استفاده بشه به شرطی که سر و صدای زیادش بازی رو خراب نکنه (یا شاید دست های چرب و چسبناک دوستاتون!)

از همه مهم تر یادتون باشه که قبل از اینکه بازیکن ها برای بازی کردن بیان، بازی رو چیده باشید. معمولا چیدمان اولیه ی یه بازی بین 5 تا 15 دقیقه طول می کشه که می تونه حسابی برای خیلی از تازه واردها خسته کننده و بی معنی باشه. وقتی همه سرمیز باشن و شما شروع به چیدن بازی کنید، توی همین یه ربع ساعت که کسی کاری برای انجام دادن نداره ممکن علاقه اش رو از دست بده، به اینکه چه کارهای دیگه ای می تونست انجام بده فکر کنه یا اصلا بره سراغ کار دیگه. احتمالا دوست ندارید بعد از اینکه 15 دقیقه بازی رو آماده کردید ببینید همه رفتن دارن پای تلوزیون سریال تماشا می کنن!

قوانین رو از قبل خورده باشید، مشتاق به نظر برسید و بازیکن ها رو فراموش نکنید

اگر زمان توضیح دادن قوانین خیلی طول بکشه خیلی ها از حس و حال بازی کردن می افتند. هیچ کس دوست نداره یک ساعت قوانین یه بازی 45 دقیقه ای رو بشنوه! حتمالا باید قوانین بازی که می خواهید انجام بدید رو کامل بدونید و برای جواب دادن به فلسفی ترین سوال ها آماده باشید. اگر مجبور شدید بعضی قوانین رو تکرار کنید عصبانی نشید و کمی صبر داشته باشید. بهترین بازی ها ممکن به همین شکل خراب بشن. اگر همه چیز با آرامش و آروم جلو بره می تونید مطمئن بشید که همه از بازی کردن لذت خواهند برد. مشتاق بودن رو فراموش نکنید؛ وقتی همه اشتیاق شما برای چند ورق کاغذ و چند تا تاس رو ببینند حتما برای اینکه خودشون هم بتونن اون حس رو داشته باشند، برای یاد گرفتن قوانین بیشتر تلاش می کنند.

تو اولین جلسه بازی کردنتون، باید خیلی وقت های کوتاه بیاید؛ هر چقدر هم بازی که می کنید رقابتی و پرتنش باشه، لازم نیست همه ی استعدادهای نهفته ی خودتون تو له کردن بقیه ی بازیکن ها رو براشون به نمایش بذارید! یادتون نره که همین چند دقیقه پیش تازه خودتون داشتید قوانین رو یادشون می دادید و اون ها هنوز تو مرحله ی آزمون و خطا هستن. بیشتر روی ایجاد یک تجربه ی مفرح برای همه تمرکز کنید. حتی اگر شده بعضی وقت ها این کار رو به قیمت تغییر دادن قوانین یا گذاشتن قوانین من در آوردی انجام بدید، این کار رو بکنید. فراموش نکنید که تلاش شما در درجه ی اول برای اینه که این گروه رو به بازی های رومیزی علاقمند کنید.

اون ها رو به یک فروشگاه بازی یا بردگیم کافه ببرید

اگر نزدیکی شما بردگیم کافه ای وجود داره، دوستاتون رو دعوت کنید تا سری به اونجا بزنید. معمولا توی این جاها هم غذا و خوردنی پیدا می شه و هم می تونید با هزینه ی خیلی کمی انواع بازی ها رو امتحان کنید. فروشگاه های بازی هم معمولا شب های خاصی رو به بازی کردن اختصاص می دن که توی اون ها می تونید برای تماشای بازی یا شرکت کردن توی اون ها به اینجاها برید. بعضی هاشون حتی بعضی از بازی ها رو همیشه برای امتحان کردن کنار گذاشتن.

می تونید به دوستاتون اجازه بدید تا بازی که به نظرش جالب می یاد رو انتخاب کنن و اون رو توی محیطی که همه مشغول لذت بردن از بازی هستند یاد بگیرید. اگر خودتون بازی کافی ندارید یا بازی مناسب و مورد علاقه برای شروع به کار این گروه خاص از دوستاتون رو ندارید، این بهترین گزینه ی شما است.