رومیز لوگو
0

هیچ محصولی در سبد خرید نیست.

نی‌آ؛ هرجا هستین بازی کنین

مقدمه

ماها مریض بازی کردن هستیم. هر موقعیتی، هر فرصت کوچکی، هر لحظه‌ای که بار سنگین و خسته‌کننده زندگی واقعی لحظه‌ای بهمون آوانس بده و دست از سرمون برداره، دوست داریم بازی کنیم. درسته، بعضی اوقات همه چیز جور می‌شه. با آدم‌هایی که دوسشون داریم دور هم جمع هستیم و همه هم حوصله بازی کردن دارن، بازی مورد علاقه‌مون هم در دسترسه و همه هم به یادگرفتن بازی دل می‌دن و چند ساعتی رو به بهترین شکل ممکن می‌گذرونیم. ولی خب اکثر اوقات همه چیز انقدر تمیز کنار هم جفت و جور نمی‌شه.

چند وقت پیش دوستی بازی‌ای بهم معرفی کرد که بعد یک نگاه متوجه شدم، این بازی به هیچ وسیله خاصی احتیاج نداره. بسیار بازی ساده و در عین حال جذاب، که می‌شه در هر لحظه‌ای با وسایلی که دور و بر هر کسی پیدا می‌شه درستش کرد و بازی کرد. بازی که دارم راجع بهش حرف می‌زنم بازی نی‌آ (یا اوکیا)، یک بازی ساخته برونو کاتالا است، برای دو نفر که حدود ۱۰ دقیقه هم بیشتر طول نمی‌کشه.

 

نی‌آ؛ شاید یجورایی شبیه به دوز

بازی نی‌آ یک بازی خیلی ساده و راحت تو سبک بازی‌های استراتژی انتزاعیه. به نظر من بازی‌های این سبک چندتا ویژگی مثبت خیلی مهم دارن. یکیش اینه که خیلی راحت آدم بازی رو یاد می‌گیره. دیگری اینکه تقریبا با هر کسی می‌شه بازیشون کرد. در عین حال به این سادگی‌ها هم تکراری نمی‌شن و برای خوب بازی کردنشون باید فکر و زمان زیادی خرج کرد. تو این سبک بازی‌ها خیلی‌ تنوع زیادی وجود داره و هر از چندگاهی آدم به بازی‌ای بر می‌خوره که پر از خلاقیت و نوآوریه. ولی خب، بعضی اوقات هم آدم بازی‌ای رو می‌بینه که به سرعت ما رو یاد یک بازی معروف و قدیمی دیگه می‌اندازه.

بازی نی‌آ هم که ما دست گذاشتیم روش از این دست بازی‌هاست و با یکبار بازی کردنش به شباهت زیادش به بازی دوز فکر می‌کنیم. اما خب این از اون گزینه‌هاست که با تغییری هوشمندانه بازی خیلی جذابی به وجود آورده. این بازی رو یکی از طراحان مورد علاقه‌ام که جدیدا خیلی دارم راجع بهش حرف می‌زنم طراحی کرده. بعله باز هم بر می‌گردیم به برونو کاتالای عزیز و دوست داشتنی که استاد تغییر دادن بازی‌های آشنای قدیمی و ایجاد تجربه‌های جدید با طراحی‌هاشه. خب، حالا که قراره بهتون یاد بدم که چطوری می‌تونین این بازی رو در هر لحظه‌ای خواستین بازی کنین، بذارین از اول شروع کنم.

 

مواد لازم برای تهیه نی‌آ

۱۲ نوع مهره مختلف، از هر کدام چهار عدد

دو نوع مهره برای رنگ هر بازیکن، از هر کدام ۱۰ عدد

۱۶ عدد کاسه کوچک

وسایل مورد نیاز بازی، قطعا بجای همه این قطعات می‌تونین خلاقیت به خرج بدین و چیزای دیگه استفاده کنین

دور و برتون رو نگاه کنین ببینین چه چیز‌هایی می‌تونین پیدا کنین که ازش چهار عدد داشته باشین. می‌تونه هرچیزی باشه: نخود و لوبیا، پیچ و مهره، قند و نبات، گیره سر (از این سیاه کوچولوها) و گوشواره یا هر چیز دیگه‌ای. هدف اینه که این مهره‌ها از لحاظ بصری به اندازه کافی با هم فرق داشته باشن و اینکه از هر کدوم چهارتا داشته باشین. هر بازیکن باید تعدادی مهره برای رنگ خودش داشته باشه. این مهره‌ها می‌تونن از لحاظ سایز با سایز کاسه‌ها هم‌خوانی داشته باشن. دوازده کاسه رو در مربع چهار در چهار بچینین. همه ۴۸ مهره رو با هم قاطی کنین و بصورت تصادفی در هر کاسه سه عدد مهره بذارین. فقط دقت کنین که محتوای هیچ کاسه‌ای تکراری نداشته باشه (مثلا در هیچ کاسه‌ای دو تا تراش نباشه). حالا می‌تونین بازی رو شروع کنین.

چیدمان شروع بازی

خب، یک نفر بازی رو شروع می‌کنه که در مثال ما بازکن M&M ئه. اولین بازی هیچ محدودیتی نداره و می‌شه هر خونه‌ای (یا بهتر بگم کاسه‌ای) رو انتخاب کرد. کاری که هر فرد در نوبتش می‌کنه اینه که یکی از کاسه‌ها رو انتخاب می‌کنه، اون رو از وسط برمی‌داره و مهره خودش (M&M یا بسته سیگار) رو جاش می‌ذاره. هدف نهایی بازی اینه که مثل دوز، چهار خونه به شکل عمودی، افقی، اریب و یا مربع کنار هم رو از آن خودتون کنید. نکته‌ای که بازی رو جذاب می‌کنه اینه که بعد از اولین نوبت، شما فقط می‌تونین کاسه‌ای رو انتخاب کنین که حداقل یکی از محتویاتش با کاسه‌ای که حریف انتخاب کرده مشترک باشه. مثلا فرض می‌کنیم بازیکن M&M کاسه‌ای رو انتخاب می‌کنه که توش پسته، تراش و فلش وجود داره. پس در نوبت بعدی بازی، بازیکن جعبه سیگار فقط می‌تونه کاسه‌ای رو انتخاب کنه که پسته، تراش یا فلش توش هست. و بازی به همین ترتیب ادامه پیدا می‌کنه.

مثل خیلی از بازی‌های دیگه این طراح، شما به غیر از هدف خودتون باید به این هم فکر کنید که با انتخابی که می‌کنید به حریف چه گزینه‌هایی رو می‌دین و این لایه تاکتیکی که به بازی دوز اضافه شده، بازی رو خیلی عمیق‌تر و جالب‌تر می‌کنه. تازه بخاطر چیدمان تصادفی محتویات هر کاسه، این بازی هیچوقت تکراری نمی‌شه و تا ابد قابل بازی کردنه.

می‌دونم خیلی بازی ساده‌ایه، ولی وقتی ساعت ۲ نصف شب هوس بازی به سرتون زد و با دوستتون افتادین دنبال وسایل خرد و درشتی که می‌تونین باهاش بازی نی‌آ رو درست کنین و بعد از پشت سر هم چندین دست بازی کردین،‌ اونوقته که قدر یک بازی خیلی ساده، خیلی در دسترس و باحال رو می‌دونین.

امیر آئین
امیر آئین

سی سال اول با افتخار به بازی گذشت. حالا یا بازی کردن پای کامپیوتر، یا پای پلی‌استیشن، یا تو گیم‌نت، یا پشت میز بازی. برنامه سی سال دوم اینه که کمی بیشتر تو این سرگرمی فرو برم. ولی این رو یادتون باشه، اگه من فرو برم، تنها نمی‌رم، همتون رو با خودم می‌برم. انقدر پر حرفی می‌کنم، انقدر در ویدئو‌ها دلقک بازی در میارم، انقدر پشت میکروفون‌ها سر و صدا راه می‌اندازم، تا بالاخره تسلیم بشین و مثل من و دوستام، بشینین پای میز بازی.

ثبت دیدگاه

خوشحال می‌شوم که دیدگاه شما را در مورد مقاله‌ی ارائه شده بدانم.

ممنون می‌شوم در نگارش دیدگاه خود این نکته‌ها را در نظر بگیرید:

  • دیدگاه‌های توهین‌آمیز و ناشایست تایید نمی‌شوند.
  • دیدگاه‌های بی‌ارتباط به محتوای مقاله تایید نمی‌شوند.
  • لطفا از بخش دیدگاه برای مطرح کردن سوال‌های خود استفاده نکنید (به جای آن از دیسکورد رومیز استفاده کنید).

لینک کوتاه